განთიადელი,
ზემოთ გარკვეულწილად აღვნიშნე ლექსის ზოგადი შინაარსისა და კერძო სახეების შესახებ. მაქვს ,,ღია" ლექსები, რომელსაც უფრო იოლად გაიგებთ, მაგალითად ,,მზენაზავი"; ,,ვცან", ,,მოლოდინი"... მოხარული ვიქნები, თუ გაეცნობით.

- აი, რომელიმე თეთრი მომავალი,
ჩაიჩურჩულებდა მკვეთრი ნიადაგით,
თორემ მატარებელს მე რას მიმალავენ?!
-თურმე მიეფარა მზერას ლიანდაგი
- ამ სტროფიდან აზრი ვერაფრით გამოვიტანე

თოლიანი - თოლიები.
ინი,
გეთანხმებით იმაში, რა თემაზეც შემოიტანეთ  მსჯელობა, რომ სტრიქონში ან წინადადებაში ერთფუძიანი სიტყვების გამეორება, იშვიათი გამონაკლისის გარდა,  ლიტერატურული გადაცდომაა, თუმცა ეს  სულ სხვა საკითხია და ამ ლექსთან მიმართებაში მის შესაბამისობას ვერ ვხედავ, და ნუღარ იმეორებთ, ,,შენ ვერ გაიგებ"-ო და ა.შ., თითქოს მე ვერ ვგებულობდე ან ვხედავდე, რაც გასაგებია და ხილული. 100 გამოკითხულიდან 100 - ვეს გაუჭირდება ამ ლექსში ერთფუძიან სიტყვათა გაორების პოვნა, თქვენი ნაცნობობის მიზეზით გამოქომაგების მსურველი რომც იყოს, მაინც, - ის, რაც ჩემს მეორე ნაწარმოებში,,,ჩემი დილა", - ვიხილეთ. თანხმოვანთა გამეორების, ასევე, არადამამთავრებელი (სტრიქონთა დასაწყისში ან შუაში არსებული ) რითმების პოვნა კი ნამდვილად შეგეძლოთ ამ ლექსში, თუმცა ეს არ არის თქვენი უბედურება, მპოვნელმა იბედნიეროს. ხშირად მითქვამს, რომ პოეზიის სამყარო, იგივე, სულიერების ბუნებრიობა, - ემსახურება სწორედ გონების ნათებას, გულწრფელობის ამაღლებასა თუ კეთილშობილების აღზევებას , და არა თეთრზე შავის ძახილს ან პირიქით. ნაწარმოებზე თუ რამე შეკითხვა გექნებათ, მკითხეთ და ვიმსჯელოთ, ოღონდ რაღაც სხვა, ამ ლექსსმიღმური საკითხების ამ ლექსზე მისადაგებას ნუ ეცდებით, - ეს არც გულწრფელობას ესარგებლება და არც პოეზიას.

თოლიანი.. ანუ თოლიებიანი?)

მუხრან, გულწრფელად მაინტერესებს.. სწორად მიგაჩნია რომ ვთქვა: "დაბრძენებული ბრძენი" "გონებრივად გონიერი" "დამშეული მშიერი" "ღვთიური ღმერთი" და ა.შ
ან სულაც, ვთქვათ დავწერე:
"ღმერთმა დამიფაროს ასე ცოდვლიანი
ღამე დაღამდა, დილა დილავდება,
თოვლმა ჩამოთოვა მთაზე თოვლიანი,
დილა დილავდება, ღამე მიღამდება."

აი ეს ახლა რას ჰგავს რაც მე დავწერე? : ) სისულელეს..
თუმცა აგიხსნიდი, იცი რაა, ცოდვლიანში ცოდვიანს ვგულისხმობ,
ღამეები რომ ღამდებიან და დილა დილავდება თენდება ანუ, ეს ბუნების წესია..
თოვლს რაც შეეხება მოთოვა და თოვლიან თოვლს კი არა, მთას ვგულისხმობ
და ბოლო ხაზში მელოდიურობა შევუნარჩუნე ნაწერს და მოკლედ,
ათასი სისულელე შემიძლია დავწერო + განვმარტო
მაგრამ ვფიქრობ შენ ვერ გაიგებ)
ბიჭოს, რა კომენტარი მივცხე

კარგად ამხანაგო მუხრან.

ინი,
თუ ქვენ ვერ გაიგეთ, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ გაუნათლებელი ხართ. ლექსი მრავალმხრივი მნიშვნელობებითაა დატვირთული და შესაძლოა ვერ გაგეგოთ, თუმცა მკითხველის დონეზე გაგებისთვის საკმარისიცაა ის, რაც თქვენ გაიგეთ, მაგრამ მზად ვარ, გაუგებარი განვმარტო :
,,ტყემლის თვალებიდან ჩანან თოლიანი" - ეს სტრიქონი  ნაწილობრივ ჩემი სხვა ლექსის სტრიქონების გამეორებაა : ,,ტყემალს თვალებზე აზის თოლია, - ლურჯი სინათლის მფენი". ,,თოლია", როგორც ზღვიური, - პოეზიის განსახიერებაა (ლურჯი სინათლის მფენი), ხოლო ტყემალი  (ყვითელი, წითელი ან მწვანე - მყვირალა ფერებით) - ბუნებისა, ბუნებრიობისა. მაშასადამე, ეს სტრიქონები პოეზიისა და ბუნებრიობის შერწყმის მნიშვნელობებს ატარებენ. ამ ლექსის სხვა სტრიქონთაშორისი შინაარსობლიობაც შავი და თეთრი ცხოვრებისეული ფერების შერწყმაზეა აგებული მზერით - სილამაზენაზაობისა.

მარტივი ნაფეხურები როგორია?

"ტყემლის თვალებიდან ჩანან თოლიანი,
ნანას ბავშვობიდან მთვარე აფახურებს. " –რა ჩანან? თოლიანის მნიშვნელობა ვერ გავიგე. აფახურებს რას ნიშნავს?

"ჩაიჩურჩულებდა მკვეთრი ნიადაგით,"– მკვეთრი ნიადაგი რას ნიშნავს? ან მომავალი ნიადაგით რას ჩაიჩურჩულებდა?

მაგარი გაუნათლებელი ვიღაც ვარ.. ვერაფერი გავიგე : ))

)

აქ განსაკუთრებულობა, აზრსიღრმეობა, გონივრულობა და უჩვეულობაა, საოცარი სამყაროა.