მომეწონა.
აქ, ძალიან ლამაზი დილა დავინახე, ავტორისეული წარმოსახვიდან.
ალბათ ბევრს არ შეუძლია იმ სამყაროში ჩასახლება კითხვისას, რომლიდანაც ავტორი საუბრობს და იმყოფება, იქ ხომ სასწაუებრივია ყველაფერი.

ინი, არ მგონია შეწუხებულისა რამე მეტყობოდეს, თუმცა მირჩევნია, მუდამ იმ მოწოდების სიმაღლეზე ვიდგე, რომ ,,ვისწავლო" და ,,გავიზარდო".

მუხა, გაიხარე, მართალი ხარ, ეს ჩემი დილაა. ცხადია, ყოველი სახეობის ნაწარმოები მწერლის გრძნობიერებაზეა დაფუძნებული, რომელშიც პოულობს მკითხველი თავისთავს ან გამჩნევს შენ. ამიტომ თითოეული მათგანი მზად არის, გატარდეს ლიტერატურაში და ჩაჯდეს მატარებელში, რომელსაც ხალხის ზღვაში მივყავართ.

ეს  არის ავტორის  თავისი  პირადი დილის აღქმული და ცნობიერებაში გადამუშავებული  შეგრძნებები ასოციაციები, ამიტომ  მე  მომწონს!

მუხრან, შენ არ შემიწუხდი ბიჭო.. გაიზრდები გაგივლის..

დავით, ნაყინზე სიტყვას შევასრულებ :დ მთლად არ იმსახურებ, მაგრამ გულწრფელობას ვაფასებ..

მოკლედ, კომენტარებიდან გავედი მე და მუხრან, შეპასუხებას სჯობს წერა ისწავლო.. აბა წარმატებები ) ტლიკტლიკ

სათაურიც როგორია, მეცნო... )”ჩემის” ამბავში

სათაურიც როგორია, მეცნო... )”ჩემის” ამბავში

რაო და, პროზა რამე ისეთი კი არ არისო, გაულექსავი  ლიტერატურაააო და ესსსსე იგგგი არისო პროზა...
( ისე, მართლაც რა ხელი აქვს პროზასთან)
და ნაყინი?
გამოგიტყდებით და კომენტარი არ წამიკითხავს, მზერა ზუსტად იქ მიხვდა) მაგრამ შინაარსი ეგ იქნება , 100 %

თქვენ გჯერათ, რომ უკვე არ წაგიკითხავთ?

გჯერა რომ ამ კომენტარს წავიკითხავ?
ურაკელებო, ვინც ამ კომენტარს წაიკითხავს და მოკლე შინაარს მომიყვება, ნაყინზე ვპატიჟებ)))

ინი,
არსებობს წერილი  (ნაწერი), რომელიც ღია და პირდაპირმნიშვნელოვანია და არსებობს წერილი, რომლის უკანაც დევს აზრი, შინაარსი, ის, რაც უშუალოდ ამ ნაწერში არ იკითხება, თუმცა იგულისხმება და გააზრებას მოითხოვს. მეორე სახეობის ნაწერზე  (მზერანაზავი) დღეს თქვენ აღნიშნეთ - ,,ვერაფერი გავიგე"-ო, ხოლო პირველი სახეობის - ამ წერილზე ამბობთ, ,,ბოლოს ასე ჩიტებში, კალიებში და მოფერების ფერებაში ახალ წელს ვიყავი..."-ო. ანუ ღია ნაწერზე ამბობთ, ,,დახურული" რატომ არ არისო და ,,დახურულზე" ამბობთ, - ღია რატომ არ არისო. პირადად მე მესმის, რისი თქმაც გსურდათ, თუმცა თქვენთვის უმჯობესია,  გესმოდეთ, რას ამბობს თქვენივე ნათქვამი.  ახლა დავწვრილმანდეთ, რაც თქვენ ,,გაინტერესებდათ" უშუალოდ ნაწარმოებზე . ,,ამას რა კავშირი აქვს პროზასთან" -ო, - ამ სიტყვებს აქ ხელმერამდენედ ვკითხულობ, არ მახსოვს, თუმცა მგონია, რომ არასწორად ათვისებულ ერთმანეთის ნათქვამს იმეორებთ, თითქოს პროზაული ნაწარმოები რამე ისეთია, რაც ჩვენ არ ვიცით : ,,პროზა არის გაულექსავი ლიტერატურა" და ამ ნაწერს პირდაპირი კავშირი ჰქონია პროზასთან ისე, როგორც პირველ კლასში ორჯერ ორი ოთხია, მეათე კლასში კი უთქმელადაც ნათქვამი უნდა იყოს, რომ  ოთხია; ,,ზეზეიმობენ" - ზეიმის აღმატებული სახეობაა, რაც სხვაგან არსად გექნებათ წაკითხული, თუმცა ეს იმას არ ნიშნავს, რომ აქაც არ წაიკითხავდით, ალბათ კარგია, როცა ახალ სიტყვებს ან სიტყვათწყობებს ვეცნობით, - ეს, ქართული ენაა ასე გონივრული და არა მისი წარმომთქმელი, რა თქმა უნდა, ამიტომ ენის გონივრულობის გულისთვის მაინც, უკეთესია, გონების სინათლე გულთან ახლოს მივიტანოთ . აქვე, ზეიმი რომ ,,ზ" თანხმოვნით არ იწყებოდეს, - ,,ზე"-ს არ დავამატებდი. ზოგადად, თანხმოვანთა გამეორება ალამაზებს სიტყვას, სიტყვებს, ენას, - მიუხედავად იმისა, შეამჩნევს თუ არა ამ სილამაზეს რომელიმე მკითხველი რომელიმე ნაწარმოებში; ,,მზე რომ შენ მოგეწიოს, დავრჩით უმზეოდ" - ო, მეუბნებით, მაშინ, როცა წინა წინადადებაში განმარტებული მაქვს ,,მზის დაწევა": ,,გზაში მეწევა მზე - ამოდის". აღნიშნული განმარტება ნაწარმოებშივე რომც არ ყოფილიყო, კარგი იქნებოდა, თქვენი შეხედულება ნაწარმოების საზღვრებს არ გასცდენოდა და პიროვნულში არ გადაზრდილიყო: ჩვენ ხომ პირველ კლასში სხვა რამეებსაც გვასწავლიდნენ, გარდა ,,ორჯერ ორი - ოთხია" - სა?!

თავისუფალი სმენა.. მე დაკავებული სმენა მაქვს.. სულ ტელეფონზე მიწევს საუბარი )
ზეზეიმობენ – ანუ ზე–ზეიმობენ? ბოლომდე რომ ზეიმობ ეგ ამბავია? თუ კორექტურაა..

ბოლოს ასე ჩიტებში, კალიებში და მოფერების ფერებაში ახალწელს ვიყავი, 40 მქონდა სიცხე და რაღაცები მელანდებოდა )
მზე რომ შენ მოგეწიოს, დავრჩით უმზეოდ..
  კაი რამეა, "შენ ამოწყდი და მოგეწია მზე"–ო რომ მიგაწყევლიან გზად.. გრინჩის წყევლა ))

ან საერთოდ, პროზასთან რა კავშირი აქვს ამ ნაწერს, შენ მაინც თუ იცი, ჩვენც გვითხარი))