ზღვა ყოველთვის ჩუმია,
ვერ გაუგებ რამდენს...
მაშინაც კი როდესაც
ტალღებს ღელვით არწევს...
ზღვაა არასანდობი,
სიცოცხლის ან კვდომის,
ვერ გაუგებ რა უნდა
წუთი თუ აქვს წყრომის.

ვინ იცის, იქნებ ეკითხება კიდეც  :)

“მაგრამ ზღვა სხვაა და ზღვას ყველაფერი ეპატიება ... “

:-D ვინ მოგწერათ?

არ გრცხვენიათ, ქალბატონო ნინო, რეებს წერთ კომენტარებში ?
აგერ, კიდევ ერთი ცინცხალი ნიჭით და ფანტაზიით აღსავსე, თვითნაბადი,  ხალასი  ოქრო ავტორი რატომ გაანაწყენეთ?
რასაც თქვენ წერთ და ლექსი გგონიათ, მაგისთანას, რომ არ ეზარებოდეს, დღეში ასს დაწერს.
რაცხა იგია, ორი კინკილა წიგნი წაგიკითხავთ და  თავი სხვებზე ჭკვიანი გგონიათ.
ჰარაკირი , არა უშავს, კარგი გცოდნიათ, განაგრძეთ!

გაისარჯონ ისინი,ვისაც ნაკლები ფანტაზია აქვთ და იმას წერენ, რაც სხვებს უნდათ.

წერისთვის წვალება ჩემი საქმე არაა

ასეცაა...

ეს ის შემთხვევაში მგონია, როცა მეტის ახსნას აზრი არა აქვს.
განაგრძეთ წერა, გაურჯელად ყოფნას წერა ყოველთვის სჯობია.

რამდენიც არ უნდა ვატრიალოთ, კლდისათვის ქაფია ყველა დანარცხებული ტალღა.

სწორედ მაგაშია საქმე... თქვენი შედარება კი არა,ჩემი რომ უნდა გაიგოთ...

გმადლობთ...

ვნების ტალღა და შეუშრობი დარდები შეუთავსებადი არ არის?
ზღვის ქაფი - მსუბუქია, ის ვერ ,, ენარცხება” აი, დანარცხებულ ტალღას კი შეიძლება მოჰქონდეს, ანუ ქაფიანი ტალღები შეიძლება გენარცხებოდეთ.
თან - ტალღა - ქაფივით მენარცხებაო.
ანუ შედარება ჩავარდა.