 | ავტორი: ცამეტი 13
ჟანრი: პოეზია
22 აგვისტო, 2018 |
მოდი.
უბრალოდ მოდი.
მალაპარაკე შენთან ჩემს შიშებზე.
მალაპარაკე და გაიგებ
რას ნიშნავს, როცა
მიდიხარ, მიდიხარ
და ყველაფერს თანდათან ითრევ.
უბრალოდ მოდი.
აღარ ჰგავდეს ეს დაბრუნებას.
გპირდები,
ის კი არა,
დედას ვფიცავარ,
ერთხელაც კი აღარ გთხოვ,
რომ სულ ჩემთან დარჩე.
მოდი.
რამდენი რამე მაქვს სათქმელი,
ყელში ბურთივით გამეჩხირა ეს დედამიწაც.
ისე მინდა, რომ შენს თვალებზე გელაპარაკო,
და გითხრა, თუ რას ვხედავ თვალების მიღმა.
მოდი.
თორემ იმდენად შევეჩვიე მარტოობას,
რომ საკუთარ თავთან მონოლოგებს
ვმართავ და ვმართავ.
მოდი, რაა.
აღარ გთხოვ, რომ სულ ჩემთან დარჩე,
უბრალოდ მოდი,
მაპოვნინე მცირედი შვება.
მოდი.
თუ არა გუშინ, თუ არა დღეს,
ხვალ მაინც მოდი,
თორემ იმდენჯერ მოვახერხე თავის დაკარგვა
და ყოველდღე ჯიუტად რომ
მაინც ვპოულობ,
დამეფიცება, დამეფიცება,
ვინც ვიპოვე სულაც არა მგავს.
მოდი.
ყოველ ღამე ეს სიზმრები მაინც არ მყოფნის,
არ მყოფნის ფიქრი
გამუდმებით ნერვებს მაწყვიტავს,
და უმოწყალოდ გეხვეწები,
მოდი რა,
ერთხელ!
ახლა მგონია,
რომ ყველაფრის წამალი შენ ხარ.
მოდი
და გეტყვი,
რომც აღარ ვთქვა, სიტყვა არ დავძრა,
იგრძნობ რას ნიშნავს,
შეიძულო სამყარო, რადგან
გინდა,
ძალიან, ძალიან
და გვერდით არა გყავს.
მოდი!
აღარ გთხოვ,
რომ სულ ჩემთან დარჩე.
| კომენტარები |
ილუსტრაციები |
რეცენზიები |
|
10. მადლობა ანანე :* მადლობა ანანე :*
9. უბრალოდ მოდი.
აღარ ჰგავდეს ეს დაბრუნებას. – ეს მომენტი ცალკე პოეზიაა ჩემთვის. მთლიანობაში კი ცოტა გაბევრებული მომეჩენა ნაწერი და თვალებზე საუბარიც ძალიან მოთელილი. მაწყვიტავს – უხეშად მომეყურა :)
დედას გეფიცებიმ ქალური სიძლიერე დააკარგვინა ნაწერს. გააბავშვურა და აღარ მოუხდა. წარმატებები, ემოციების კარგად მოტანა შეუძლია ამ ნაწერს. არ გაანებო თავი. უბრალოდ მოდი.
აღარ ჰგავდეს ეს დაბრუნებას. – ეს მომენტი ცალკე პოეზიაა ჩემთვის. მთლიანობაში კი ცოტა გაბევრებული მომეჩენა ნაწერი და თვალებზე საუბარიც ძალიან მოთელილი. მაწყვიტავს – უხეშად მომეყურა :)
დედას გეფიცებიმ ქალური სიძლიერე დააკარგვინა ნაწერს. გააბავშვურა და აღარ მოუხდა. წარმატებები, ემოციების კარგად მოტანა შეუძლია ამ ნაწერს. არ გაანებო თავი.
8. ქალბატონო ნინო ახლა 23 წლის ვარ :)
მადლობა შეფასებებისთვის.
მუხა, კი, ვისაც როგორ გვინდა ეგრე ვწეროთ <3 ქალბატონო ნინო ახლა 23 წლის ვარ :)
მადლობა შეფასებებისთვის.
მუხა, კი, ვისაც როგორ გვინდა ეგრე ვწეროთ <3
7. მე მომიტანა ემოცია...სევდიანი, უბრალო, ადამიანური...ანუ მომწონს...:)
5 მე მომიტანა ემოცია...სევდიანი, უბრალო, ადამიანური...ანუ მომწონს...:)
5
6. ავტორი რითმიან ლექსებს წერს და კარგ ლექსებსაც წერს, ემოციური, შინაგანი განცდის მშვენიერი გადმოცემის უნარი აქვს . ლიტერატორებს არ მოსწონს , თორემ ჩემისთანა რიგით მკითხველის გემოვნებას აკმაყოფილებს,
რითმიანი ლექსის წერას ნიჭი უნდა, ნიჭი, და მიკვირს ეს ავტორი დღემდე რომ ჩვეულებრივი წევრია,?! ამიტომ ხომ არ იჩაგრება. ანასტასია ცვეტაევა ხომ რითმიან ლექსებს წერდა?!
თბილისში, მხატვრისა და პოეტის ინა დივნოგორცევას-გრიგოლიას მრავალფეროვან და საინტარესო არქივში ინახება ცნობილი ლიტერატორის, მემუარისტისა და პოეტის ანასტასია ცვეტაევას პირადი წერილები.
ანასტასია ცვეტაევა ინა დივნოგორცევას:
"ძვირფასო ინა დიმიტრის ასულო, მადლობელი ვარ კეთილი სურვილებისა და სიტყვებისათვის... მაგრამ სამწუხაროდ, არ მიყვარს ვერლიბრი, ვინაიდან უფორმობას გულისხმობს არც პროზაა და არც ლექსი...
ლექსები მხოლოდ გარითმული მიყვარს..."
ცნობიალია , რომ არსებობს ძველისძველი კამათი თეთრი ლექსის, რითმიანის თუ ვერლიბრის უპირატესობათა შესახებ, თუმცა დღეს უკვე აღარ არის პრობლემა ვისაც როგორ უნდა ისე წეროს არა? ავტორი რითმიან ლექსებს წერს და კარგ ლექსებსაც წერს, ემოციური, შინაგანი განცდის მშვენიერი გადმოცემის უნარი აქვს . ლიტერატორებს არ მოსწონს , თორემ ჩემისთანა რიგით მკითხველის გემოვნებას აკმაყოფილებს,
რითმიანი ლექსის წერას ნიჭი უნდა, ნიჭი, და მიკვირს ეს ავტორი დღემდე რომ ჩვეულებრივი წევრია,?! ამიტომ ხომ არ იჩაგრება. ანასტასია ცვეტაევა ხომ რითმიან ლექსებს წერდა?!
თბილისში, მხატვრისა და პოეტის ინა დივნოგორცევას-გრიგოლიას მრავალფეროვან და საინტარესო არქივში ინახება ცნობილი ლიტერატორის, მემუარისტისა და პოეტის ანასტასია ცვეტაევას პირადი წერილები.
ანასტასია ცვეტაევა ინა დივნოგორცევას:
"ძვირფასო ინა დიმიტრის ასულო, მადლობელი ვარ კეთილი სურვილებისა და სიტყვებისათვის... მაგრამ სამწუხაროდ, არ მიყვარს ვერლიბრი, ვინაიდან უფორმობას გულისხმობს არც პროზაა და არც ლექსი...
ლექსები მხოლოდ გარითმული მიყვარს..."
ცნობიალია , რომ არსებობს ძველისძველი კამათი თეთრი ლექსის, რითმიანის თუ ვერლიბრის უპირატესობათა შესახებ, თუმცა დღეს უკვე აღარ არის პრობლემა ვისაც როგორ უნდა ისე წეროს არა?
5. ვახ, საიდან გაიხსენეთ ქალბატონო ნინო?
2013-ში დადებული ლექსი
ანუ ახლა 18 წლისაა ავტორი?
მაშინ გასაგებია ბევრი რამ :) ვახ, საიდან გაიხსენეთ ქალბატონო ნინო?
2013-ში დადებული ლექსი
ანუ ახლა 18 წლისაა ავტორი?
მაშინ გასაგებია ბევრი რამ :)
4. ნიკი, ამ ლექსს აქვს თავისი სათავე, რომელიც აქვე დევს. მაშინ ეს ავტორი- გოგონა ცამეტი წლისა იყო, ახლა სავარაუდოდ, ჩვიდმეტისაა.
საინტერესოა დაკვირვება დინამიკაზე:
მე ხომ შენ ოდესღაც...
მოდი და დამადე ხელები საგულეს,
თითებმა გაიგოს რა ძლიერ მიყვარხარ!
ქუჩაში მთრთოლვარე შეხედვა თვალების
და უფრო მშფოთვარე დღეების დანახვა.
ლოდინი ფიქრებით დაღლილი სავსებით
გრძნობების თამაშში მე ვეღარ ჩავერთე
უთქმელი სიტყვები თავს ისევ იჩენენ
მოდი და კვლავ გეტყვი რა ძლიერ დამტანჯე.
უშენო წამებით გასული თვეები
ოთახში სიჩუმით თავზე რომ მადგანან
ჩემებრ და შენსავით ვინ მოსთვლის რამდენჯერ
რამდენჯერ ღიმილით ჩამივლი ხანდახან.
არ მყოფნის სიტყვები, სულს ვეღარ მიწვდება,
გულს უცემს სიცოცხლის სულ ბოლო აკორდი
სიჩუმით ძნელია რომ ვინმემ შემატყოს
რა ძლიერ მჯეროდა, რა ძლიერ ვხარობდი.
დამტოვა ცხოვრებამ როლების გარეშე,
ამ სპექტაკლს თურმე მე არაფრით ვართობდი,
ცხოვრებამ დამტოვა მე მიზნის გარეშე
უჩემო ტრიუმფსაც ტაშით რომ ვამკობდი.
გზებს ისევ დაადგა ჩემსავით შორიდან,
ვიღაცის შავბნელი, ნაცნობი აჩრდილი,
აქაც ხომ გიცანი, აქაც ხომ მიყვარხარ,
აქაც ხომ ღიმილი, აქაც ხომ დავშორდით.
მე გრძნობას მივანდე ყველაფრის გარკვევა
იმავეს ავიტან ვისთვისაც ვიტანდი,
შენ გჩუქნი ამ გულის სულ ბოლო ფეთქვასაც
მე ხომ შენ ოდესღაც უზომოდ მიყვარდი... ნიკი, ამ ლექსს აქვს თავისი სათავე, რომელიც აქვე დევს. მაშინ ეს ავტორი- გოგონა ცამეტი წლისა იყო, ახლა სავარაუდოდ, ჩვიდმეტისაა.
საინტერესოა დაკვირვება დინამიკაზე:
მე ხომ შენ ოდესღაც...
მოდი და დამადე ხელები საგულეს,
თითებმა გაიგოს რა ძლიერ მიყვარხარ!
ქუჩაში მთრთოლვარე შეხედვა თვალების
და უფრო მშფოთვარე დღეების დანახვა.
ლოდინი ფიქრებით დაღლილი სავსებით
გრძნობების თამაშში მე ვეღარ ჩავერთე
უთქმელი სიტყვები თავს ისევ იჩენენ
მოდი და კვლავ გეტყვი რა ძლიერ დამტანჯე.
უშენო წამებით გასული თვეები
ოთახში სიჩუმით თავზე რომ მადგანან
ჩემებრ და შენსავით ვინ მოსთვლის რამდენჯერ
რამდენჯერ ღიმილით ჩამივლი ხანდახან.
არ მყოფნის სიტყვები, სულს ვეღარ მიწვდება,
გულს უცემს სიცოცხლის სულ ბოლო აკორდი
სიჩუმით ძნელია რომ ვინმემ შემატყოს
რა ძლიერ მჯეროდა, რა ძლიერ ვხარობდი.
დამტოვა ცხოვრებამ როლების გარეშე,
ამ სპექტაკლს თურმე მე არაფრით ვართობდი,
ცხოვრებამ დამტოვა მე მიზნის გარეშე
უჩემო ტრიუმფსაც ტაშით რომ ვამკობდი.
გზებს ისევ დაადგა ჩემსავით შორიდან,
ვიღაცის შავბნელი, ნაცნობი აჩრდილი,
აქაც ხომ გიცანი, აქაც ხომ მიყვარხარ,
აქაც ხომ ღიმილი, აქაც ხომ დავშორდით.
მე გრძნობას მივანდე ყველაფრის გარკვევა
იმავეს ავიტან ვისთვისაც ვიტანდი,
შენ გჩუქნი ამ გულის სულ ბოლო ფეთქვასაც
მე ხომ შენ ოდესღაც უზომოდ მიყვარდი...
3. მიდი რა, მიდი :)
ქალბატონი ნინოს შეფასებას ვერ დავეთანხმები ვერანაირად მიდი რა, მიდი :)
ქალბატონი ნინოს შეფასებას ვერ დავეთანხმები ვერანაირად
2. ,,უძალიანმაგრესობაა”
+5
,,უძალიანმაგრესობაა”
+5
1. ახლა მგონია,
რომ ყველაფრის წამალი შენ ხარ.
მოდი
და გეტყვი,
რომც აღარ ვთქვა, სიტყვა არ დავძრა,
იგრძნობ რას ნიშნავს,
შეიძულო სამყარო, რადგან
გინდა,
ძალიან, ძალიან
და გვერდით არა გყავს.
მოდი!
აღარ გთხოვ,
რომ სულ ჩემთან დარჩე. ახლა მგონია,
რომ ყველაფრის წამალი შენ ხარ.
მოდი
და გეტყვი,
რომც აღარ ვთქვა, სიტყვა არ დავძრა,
იგრძნობ რას ნიშნავს,
შეიძულო სამყარო, რადგან
გინდა,
ძალიან, ძალიან
და გვერდით არა გყავს.
მოდი!
აღარ გთხოვ,
რომ სულ ჩემთან დარჩე.
|
|
| მონაცემები არ არის |
|
|
