თეთრი ბაღი დარდისფერი
ჩემი ქუჩა ისევ ყვავის
უსასრულო მოგონება
დაემსგავსა დამჭკნარ ყვავილს
მელანდება მოლანდება
წინაპრების ლამაზ ლანდის,
აქ ყველაფერს სუნი ასდის
სიძველის, თან ია ვარდის.
მივუყვები მერამდნედ
მხიარულად, ხანაც დარდით
საუკუნე მიაბიჯებს
იხურება სცენა ფარდით
აქ ისევე ისეთი ვარ
უდარდელი ცელქი ბავშვი’,
ისევ ისე ვაგვიანებ,
მიჯავრდება დედა სახლში.
თეთრი ბაღი დარდისფერი
ჩემი ქუჩა ისევ ყვავის
უსასულო მოგონება
დაემსგავსა დამჭკნარ ყვავილს.