მე ხშირად მინდა, აქ რომ იყო, აი, ჩემს გვერდით, მინდა ყველაფერს გიყვებოდე, ან - ვიყოთ ჩუმად, მე დღეს მჭირდება შენი მწამდეს და მერე უკვე, ხვალინდელი დღის არ მჯეროდეს თუგინდა სულაც...
ბანალურია, ვიცი, ახლა ამაზე ფიქრი, და მითუმეტეს სიყვარულზე საერთოდ წერაც, არც კი არსებობს სისულელე იმაზე მეტი, არახდენილი წარმოსახვის თვითონ რომ გჯერა....
არის ფრაზები, ცხოვრებას რომ გიცვლის ხანდახან, გონებასა და გულში თავის კვალს რომ ტოვებენ, ღიმილი ხშირად იმ ტკივილის დასაფარია, რის დავიწყებას სწორედ ამ გზით ცდილობ ყოველდღე....
13.10.2018 ლიკა ოხანაშვილი
კომენტარები |
ილუსტრაციები |
რეცენზიები |
|
2. მთლიანობაში კარგად შეკრული ლექსია. ბოლო სტროფში პატარა ლაფსუსია. აი ფრაზები, რომ "გიცვლის" - სწორია და რომ "ტოვებენ" - ეგ უკვე აღარ.
აიტანდა პოეზია, ზოგადად რომ იტანს ხოლმე ამგვარ პატარა ლაფუსუსებს, მაგრამ აქ ერთ წინადადებაშია მიყოლებით მხოლობითიც და მრავლობითიც და ამიტომ "ყვირის" და ეგებ შეასწოროთ :)
წარმატებები! მთლიანობაში კარგად შეკრული ლექსია. ბოლო სტროფში პატარა ლაფსუსია. აი ფრაზები, რომ "გიცვლის" - სწორია და რომ "ტოვებენ" - ეგ უკვე აღარ.
აიტანდა პოეზია, ზოგადად რომ იტანს ხოლმე ამგვარ პატარა ლაფუსუსებს, მაგრამ აქ ერთ წინადადებაშია მიყოლებით მხოლობითიც და მრავლობითიც და ამიტომ "ყვირის" და ეგებ შეასწოროთ :)
წარმატებები!
1. კარგი ხარ ლიკა, როგორც ყოველთვის! 5 კარგი ხარ ლიკა, როგორც ყოველთვის! 5
|
|
მონაცემები არ არის |
|
|