სიყვარული

ოდეს სცნეს, რომ მშვენიერი მშვენიერია,
სიმახინჯე იშვაო - ბრძენმა.
მე ბრძენი არ ვარ:
სრულყოფილად მექმნა სამყარო,
როცა შენ შეგხვდი.

        იმედი
თუ არ გქონია ცხოვრება სავსე,
გულს ნუ დაიწყვეტ.
ოთხი ფიცრით შეკერილ პარკში
შემოიძარცვავ სხეულს - მუხლუხოს
და უნაზესი ფრთებით მოივლი
სიზმრად ნანახ საუცხოო
განზომილებებს.

     
          ყოფნის გამართლება

ლარნაკს არსს აძლევს სივრცე
მისით შემოსაზღვრული,
სადაც მცირე ხნით თავს მოიდრეკს მშვენიერება.
მე - ჰორიზონტი, გარს რომ მაკრავს,
რასაც ჩემი სიყვარულის სხივი ვაწვდინე.