თუ აუტანლად მომენატრება;
ეზოს ძელსკამზე დასასვენებლად ჩამომჯდარი,
უდიდესი მხატვარი - თოვლი;
ან გაზაფხულზე, მწვანის ათასი გრადაციით
სულის ხელახლა აღორძინება;
ან, დიდებული კომოზიცია, შენი შექმნილი და  სათუთად
შესრულებული ეზოს სტუმარი ფრინველის მიერ,
ათწლეულებში ერთხელ მაინც
ნიავის მცირე ამოსუნთქვად,
ხომ გამომიშვებ მიწაზე ღმერთო?