დაივლიან ქარები
ძნების ირგვლივ ხმაურით,
შეძვრებიან კერაში,
მოხუცს წამოაქცევენ,
დაჯაბნიან ბაბუს ფიქრს,
თალხი, ავი აურით,
ვებერთელა მის სხეულს
ხელის გულზე დატევენ...
აუშლიან საღერღალს
ბოლო წამომღერების,
შიშნი გულზე მომდგარი
მღერას დააზარებენ,
დაივლიან ქარები,
მტაცებლები დღეების,
გააცლიან სხეულს სულს
და თან გაიყოლებენ...
გადივლიან ქარები
გრილ სახიან ტარიგებს,
შუკა-შუკა ნორჩ ბალახს,
გზისპირებზე ლენცოფას,
ჩამოდგება სიჩუმე,
წუხილს ჩამოარიგებს,
ვაი მერე სიჩუმეს,
ვაი მერე იმ ყოფას...