| ავტორი: გოგლიკო ჟანრი: პოეზია 11 აპრილი, 2019 |
დავდივარ გვამი, უჰაეროდ სუნთქავს ფილტვები. გადარჩენილი მხოლოდ სიჩუმის ნაფლეთებია ... სარკის წინ ვდგავარ სანთლით ხელში, ცოდვით ვიწვები. კედლებზე ბზარი ჩემი მუშტის ნახეთქებია .
სულ-გამძვრალი ვარ, დინებაში ვპოვებ დასასრულს ... ფსკერზე დარგული უგზოუკვლოდ ჩემი გვამია და თუ შენ ნახავ, ამ სივრცის კედლებს, ფრჩხილით დაკაწრულს, აქ მე ვიყავი ! აქ არვის არ გაუხარია !
სიჩუმით ვბორგავ, ჩემს კუბოში ვახურებ ბუხარს. ვეპატიჟები საჭორაოდ ნაცნობ გამვლელებს ... თუ ჩემი ყოფნით დაღლილი ხარ, რაღატო სწუხარ ?! თავს როცა ვიკლავ, ბრმა ცრემლებით რატომ მაჩერებ ?!
ჩემი სხეული აღარ გლოვობს გარდაცვლილ შვილებს, თუ დამწვარ სახლში მათი გული ხელით ვაგროვე, დამაქვს, ვატარებ საფლავებზე დაკრეფილ იებს ზამთარში, ქარში, ვუვარდები ფეხქვეშ ვაგონებს .
გაცვეთილ მაყყუჟს ვტირივარ და სისხლში ვისვრები, თან გადაკეცილ საყელოსთან ძაღვები სკდება ... რევოლვერს ვიშვერ ტვინისაკენ, მგონი ვიშლები ჩემი სხეული სანთელივით ღვენთავს და დნება.
სამოთხე ? ჯოჯოხეთს მივაშურო ალბათ, ჯობია ! რომ დემონების ლუკმად ვიქცე, დავიწვა ცეცხლში. იქნებ ტყუილი მცდელობა ესეც, ჰობია ან რეფლექსებად გამჯდარია, რა ვუყო ?! ვერ ვშლი.
სკამიდან ზემოთ, მაყუჟიდან იატაკისკენ ! დაკიდებული კრიჭა შემკვრალს ქალაქი მხედავს ... თეთრი კოსწიუმით, ხელდახელ რომ მივასადგისე სასაცილო ვარ. გაწვიმდა, ვტირი, სამყაროს ვჭექავ.
თუ კი სამყარომ მიმიღო და ზურგი მაქცია, მე გარიყულმა შევიწირე ბევრის სიცოცხლე ! ახლა ვკიდივარ, შავის ნაცვლად თეთრი მაცვია, მაშინ როდესაც ჩემთვის ამაოდ ბევრი ილოცე !
კომენტარები |
ილუსტრაციები |
რეცენზიები |
|
5. გალაკტიონი ! ვეღარ მოვასწარი კორექტურა. :)))
გალაკტიონი ! ვეღარ მოვასწარი კორექტურა. :)))
4. გოგლიკო, პროზა, თითქოს, უკეთესად გამოგივიდათ. რადგან პოეტობაც გსურთ, უნდა ეცადოთ ლექსში რიტმის დაჭერას. ამიტომ ჯერ მხოლოდ თანაბარმარცვლიანი სტრიქონები წერეთ, მაგ: ერთი ლექსის ყველა სტრიქონი იყოს ან 8–,ან 10–,ან 12–,ან 14–მარცვლიანი. თან ეცადეთ, რომ ეს მარცვლები თანაბრად გაყოთ სტრიქონში. 4+4, 5+5, 6+6, 7+7. აი, გენიოსი გალაქტიონი:
„მე ძლიერ მიყვარს(5 მარც) + იისფერ თოვლის(5 მარც) ფანტელებივით(5 მარც.) + ხიდიდან ფენა(5 მარც) მწუხარე გრძნობა(5 მარც) + ცივი სისოვლის(5 მარც) და სიყვარულის(5 მარც) + ასე მოთმენა(5 მარც)
როცა რიტმს დაიჭერთ, რიტმის გრძნობას დაიჭერთ, შემდეგ შეგიძლიათ არათანაბარმარცვლიანი სტრიქონებიც სასიამოვნო რიტმს დაუქვემდებაროთ.
გოგლიკო, პროზა, თითქოს, უკეთესად გამოგივიდათ. რადგან პოეტობაც გსურთ, უნდა ეცადოთ ლექსში რიტმის დაჭერას. ამიტომ ჯერ მხოლოდ თანაბარმარცვლიანი სტრიქონები წერეთ, მაგ: ერთი ლექსის ყველა სტრიქონი იყოს ან 8–,ან 10–,ან 12–,ან 14–მარცვლიანი. თან ეცადეთ, რომ ეს მარცვლები თანაბრად გაყოთ სტრიქონში. 4+4, 5+5, 6+6, 7+7. აი, გენიოსი გალაქტიონი:
„მე ძლიერ მიყვარს(5 მარც) + იისფერ თოვლის(5 მარც) ფანტელებივით(5 მარც.) + ხიდიდან ფენა(5 მარც) მწუხარე გრძნობა(5 მარც) + ცივი სისოვლის(5 მარც) და სიყვარულის(5 მარც) + ასე მოთმენა(5 მარც)
როცა რიტმს დაიჭერთ, რიტმის გრძნობას დაიჭერთ, შემდეგ შეგიძლიათ არათანაბარმარცვლიანი სტრიქონებიც სასიამოვნო რიტმს დაუქვემდებაროთ.
3. "Manchester by the sea" - იმიტომ ქვია ლექსს რომ, ერთ-ერთი ფილმის პერსონაჟის მხრიდან დაიწერა ეს ლექსი. მე რომ სწორედ ის პერსონაჟი ვყოფილიყავი და ლექსის წერა დამეწყო ასე დავწერდი მისი შინაგანი სამყაროდან და ტრაგედიიდან გამომდინარე. "Manchester by the sea" - იმიტომ ქვია ლექსს რომ, ერთ-ერთი ფილმის პერსონაჟის მხრიდან დაიწერა ეს ლექსი. მე რომ სწორედ ის პერსონაჟი ვყოფილიყავი და ლექსის წერა დამეწყო ასე დავწერდი მისი შინაგანი სამყაროდან და ტრაგედიიდან გამომდინარე.
2. კოსწიუმი რატომ :/
არეული რიტმია. არის მომენტები, რომელზე მუშაობაც ღირდა, თუმც მთლიანობაში დადებითად ვერ შევაფასებ. ბევრი სიკვდილია და უარყოფითი განცდა სიმრავლსი გამო კი არ დამიტოვა, არამედ მთავარი ემოცია რაც სიკვდილს უნდა მოეტანა გაახუნა და გააბანალურა. კოსწიუმი რატომ :/
არეული რიტმია. არის მომენტები, რომელზე მუშაობაც ღირდა, თუმც მთლიანობაში დადებითად ვერ შევაფასებ. ბევრი სიკვდილია და უარყოფითი განცდა სიმრავლსი გამო კი არ დამიტოვა, არამედ მთავარი ემოცია რაც სიკვდილს უნდა მოეტანა გაახუნა და გააბანალურა.
1. არ მომეწონა,არეულ დარეული რიტმია არ მომეწონა,არეულ დარეული რიტმია
|
|
მონაცემები არ არის |
|
|