ფანჯრებს ფიქრები ფარდებივით შემოეცრიცათ,
თეთრი ცხოველის სეზონია, არეს განაგებს.
უამინდობა, სიცივე და თავზე ბეცი ცა
და სიმარტოვის შემოტევა, ამასთანავე...
ალაგ და ალაგ ანათებენ ოთახს ბრმა ბრები,
უსურვილობა შემოგცქერის ძველი სარკიდან...
პატიმარივით მარტოობას უხმოდ ბარდები,
განცდამაც თავი მიაკიდა ჰოლში საკიდარს...
დიდი სიჩუმე წერილებს წერს შრიფტით ბრაილის,
გრძელი ღამეა ადრესატი, ისიც უჩინო.
გამოიგონა მოლოდინმა თბილი ნაივი,
რომ საკუთარ თავს დახმარება აღმოუჩინოს...
წვიმას აშლილი პროსოდია ისევ დასჩემდა,
ფანჯრის მინებზე მიუყვება წვეთის ნათითურს.
გრძელი ზამთარი არ გიტოვებს თითქმის არჩევანს,
უნდა დაჯდე და ლოკო ფიქრი თეთრი დათვივით...
21.11.19