დამეთანხმებით, რომ ხვრინვა , დაუპატიჟებელი სტუმარია, მოუშორებელი ჭირია. ყველგან უქმნის ადამიანს უხერხულობას...მაგრამ არის შემთხვევები, როცა, რაღაც სასიამოვნოს მოუძებნი და კარგ ხასიათზე დაგაყენებს..განსაკუთრებით ,თუ ის ორ ხმაში სრულდება და ბანიც, თუ ეხმარება აქვს  თავისი სტადიები საინტერესო.როცა სოლო პარტიას ასრულებს, მაშინ გვერდით მწოლარეს მოთმინების ფიალა ევსება, მუჯლუგუნს გკრავს, რომ კოშმარი დასრულდეს. თუ პროცესი ჯიუტად, თავისას არ იშლის, მაშინ კი...სხვაგვარად არის საქმე.ნერვები მშვილდივით იჭიმება. მესამე მსოფლიო ომის, საფრთხის ნიშნებიც ჩნდება.ხვრინვის ავტორი , იგრძნობს რა  ამ საშიშროებას, თვალდახუჭული გაირინდება,აგრძელებს ლოდინს. ცდილობს რომ შეაკავოს უსიამოვნო პროცესი. თითქოს „ გამოსწორდა“.ცდილობს, შიგა და შიგ ფხიზლად  იყოს  ღამის გასრულებამდე. ... გამთენიისას, მამლის ყივილის მოწმეც ხდება და ქათმების კრიახ-გნიასისა. ეხ, ხვრინვავ, ხვრინავ, შე, დაუპატიჟელო , უხერხულო სტუმარო!