დედობრივი მზრუნველობა თვითონ ქალშია, ამიტომ დედობა  შვილის გაჩენით კი არა, ქალის გაჩენით იწყება და დედამიწა-დედაენა-დედასამშობლომდე გრძელდება. მაშ, ყველას, ვინც დედაა, მომავალი დედაა ან უშვილოა : გილოცავთ დედობას, იმ სიმაღლეს, რომელსაც სრულად ვერასოდეს მოგილოცავთ ვერც სიტყვით და ვერც საქმით, რამეთუ არა მხოლოდ წუთიერ სიცოცხლეს აძლევთ    ბავშვს, არამედ გამძლეობის სულსაც უნერგავთ, რითაც იმკვიდრებს ის მარადისობაში...
- ზოგჯერ, გამთენიისას, ბავშვის ტირილით გაღვიძებული, თქვენი სიხარულით დაღვრილი ცრემლით სუნთქავს ის დღე, ის წუთი, ის განთიადი, დედამიწა, დედასამშობლო, მე სხვა რა უნდა მოგილოცოთ.
- ,,ჩვენ რომ გვიყვარხართ, სამშობლო რომ გიყვართ, ღმერთი რომ გიყვართ, მზე და ყვავილები (ქმარ-შვილი)", - ამას გილოცავთ:

...და როცა ბედად დატრიალდა, - გაჩენის დღიდან, 
- ადამის მოდგმამ დაულოცა სიმარდე ბორბალს, 
და დედამიწამ იწამა, რომ სიცოცხლე წვიმდა, 
და სიწმინდეში აღმოცენდა დედობრიობა.

                                                                                                                                                                                      ავტორი: მუხრან აბაშიძე