ალექსანდრე პუშკინი - დროა, ძვირფასო, დროა!...

დროა, ძვირფასო, დროა! – გული სიმშვიდეს ითხოვს,
დღეები დღეებს მისდევს, საათებს თითო-თითოდ
მიაქვთ არსობის წილი, ხოლო როდესაც წყვილი
ცხოვრებას დავაპირებთ... მოდის სიკვდილი წბილი.

ქვეყნად არ არის ლხენა; სიმშვიდეს, ნებას - ვხვდებით,
დიდი ხანია მინდა, გულით ნანატრი ხვედრი -
ვპოვო მაშვრალმა მონამ და წუთისოფლის მსხემმა,
შორი საუფლო გარჯის და ნეტარების მხსნელად.

1 მაისი, 2020 წ.



Александр Сергеевич Пушкин - Пора, мой друг, пора!...

Пора, мой друг, пора! покоя сердце просит —
Летят за днями дни, и каждый час уносит
Частичку бытия, а мы с тобой вдвоем
Предполагаем жить... И глядь — как раз — умрем.

На свете счастья нет, но есть покой и воля.
Давно завидная мечтается мне доля —
Давно, усталый раб, замыслил я побег
В обитель дальную трудов и чистых нег.

1834