11. არსებობენ ასეთი ადამიანებიც. მწერალმა აღწერა. არ უნდა დაეწერა ამის შესახებ? ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ავტორი სასტიკია, ან კომენტარების ავტორები. არსებობენ ასეთი ადამიანებიც. მწერალმა აღწერა. არ უნდა დაეწერა ამის შესახებ? ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ავტორი სასტიკია, ან კომენტარების ავტორები.
10. ქალბატონო მედეა,
რომ გეთქვათ: „თქვენს გამო მეშინიაო“, კიდევ გასაგები იქნებოდა, მაგრამ თქვენთვის საშიში არ ვარ, ამიტომ ნუ გეშინიათ.
როცა წლების წინ სტაინბეკის „ მრისხანების მტევნები წავიკითხე“ მეც შემეშინდა, თავი იმ გოგოს ადგილას წამოვიდგინე, რომელმაც წყალდიდობას ძლივს თავდაღწეულმა, მიგდებულ ვაგონში ეს-ესაა იმშობიარა, ჩვილი მოუკვდა და თავად გასავათებულმა, შიმშილისა და უძლურებისგან მომაკვდავს , რომელიც თურმე იქვე, ამ ბნელი ვაგონის კუთხეში ეგდო და კვნესოდა, ძუძუ მოაწოვა. შოკში ჩავვარდი, ტირილი დავიწყე. ფეხზე წამოვხტი, წიგნი მაგიდაზე მივაგდე და აქეთ-იქით ნერვიულად დავდიოდი, ძლივს დავმშვიდდი. ვბრაზობდი ავტორზე, ეს რა გამიკეთა-მეთქი.
ჰოდა, ახლა ის ემოცია მომაგონა თქვენმა კომენტარმა და გამიხარდა, რომ თქვენში ისეთი ემოცია გამოვიწვიე, რომ ჩემი შეგეშინდათ.
თუმცა არ გამიხარდება თუ მართლა შეგეშინდებათ ჩემი, ან შემიძულებთ იმის გამო რაც არ გამიკეთებია.
ნაწარმოებსაც ვერ ვეძახი, რადგან სმიტს ვეთანხმები, მეტი შეიძლებოდა მოკლე ჩანახატისთვისაც კი. მაგრამ...
მეტი არ მსურდა დამეწერა, ანუ მიზეზი, თუ რატომ მოიქცა ასე ამაზრზენად მთავარი გმირი.
არ მსურდა გამებანალურებინა. მკითხელში გამოწვეული ცუდი ემოციის დარტყმა მინდოდა მიმემართა ცოცხლისკენ და არა მკვდრისკენ, რომელიც იქნებ მეტის ღირსიც იყო?!
თქვენ ყველაფერს სწორად ჩაწვდით, უმდაბლესი საქციელია, ჯერარგაციებულ სხეულზე იძია შური, რადგან ცოცხალთან გამკლავების უნარი არ ჰქონდა. ნახევრად ნათქვამშიც ბევრი რამის ამოკითხვა შეიძლება, რაზეც აღარ გავამახვილებ ყურადღებას.
შურისძიება რომაა მთავარი გმირისთვის და არა ჩემთვის და თქვენთვის, მით უმეტეს იმ მიცვალებულისთვის რომელიც ვეღარაფერს გრძნობს, ეს ადვილი მისახვედრია, ხოლო ნაწერს სათაურად არა შურისძიება , არამედ „თავქვე“ ჰქვია, რაშიც ჩემი , როგორც ავტორის დამოკიდებულება ჩანს, რომ ეს სულიერი თაქვეა.
ლექსი რომ არაა ეს ცხადია.
ვინც კომენტარები დაწერა ალბათ წარმოიდგინა და რა?
კომენტარის დაწერის მიღმა რაიმე ქმედითი ნაბიჯები უნდა გადაედგათ?
უნდა გაველანძღე?
ანათემას რატომ არ გადამცეს? თუ რა?
სულ ესაა ჩემი თავის მართლება.
მადლობა კომენტარისთვის.
ქალბატონო მედეა,
რომ გეთქვათ: „თქვენს გამო მეშინიაო“, კიდევ გასაგები იქნებოდა, მაგრამ თქვენთვის საშიში არ ვარ, ამიტომ ნუ გეშინიათ.
როცა წლების წინ სტაინბეკის „ მრისხანების მტევნები წავიკითხე“ მეც შემეშინდა, თავი იმ გოგოს ადგილას წამოვიდგინე, რომელმაც წყალდიდობას ძლივს თავდაღწეულმა, მიგდებულ ვაგონში ეს-ესაა იმშობიარა, ჩვილი მოუკვდა და თავად გასავათებულმა, შიმშილისა და უძლურებისგან მომაკვდავს , რომელიც თურმე იქვე, ამ ბნელი ვაგონის კუთხეში ეგდო და კვნესოდა, ძუძუ მოაწოვა. შოკში ჩავვარდი, ტირილი დავიწყე. ფეხზე წამოვხტი, წიგნი მაგიდაზე მივაგდე და აქეთ-იქით ნერვიულად დავდიოდი, ძლივს დავმშვიდდი. ვბრაზობდი ავტორზე, ეს რა გამიკეთა-მეთქი.
ჰოდა, ახლა ის ემოცია მომაგონა თქვენმა კომენტარმა და გამიხარდა, რომ თქვენში ისეთი ემოცია გამოვიწვიე, რომ ჩემი შეგეშინდათ.
თუმცა არ გამიხარდება თუ მართლა შეგეშინდებათ ჩემი, ან შემიძულებთ იმის გამო რაც არ გამიკეთებია.
ნაწარმოებსაც ვერ ვეძახი, რადგან სმიტს ვეთანხმები, მეტი შეიძლებოდა მოკლე ჩანახატისთვისაც კი. მაგრამ...
მეტი არ მსურდა დამეწერა, ანუ მიზეზი, თუ რატომ მოიქცა ასე ამაზრზენად მთავარი გმირი.
არ მსურდა გამებანალურებინა. მკითხელში გამოწვეული ცუდი ემოციის დარტყმა მინდოდა მიმემართა ცოცხლისკენ და არა მკვდრისკენ, რომელიც იქნებ მეტის ღირსიც იყო?!
თქვენ ყველაფერს სწორად ჩაწვდით, უმდაბლესი საქციელია, ჯერარგაციებულ სხეულზე იძია შური, რადგან ცოცხალთან გამკლავების უნარი არ ჰქონდა. ნახევრად ნათქვამშიც ბევრი რამის ამოკითხვა შეიძლება, რაზეც აღარ გავამახვილებ ყურადღებას.
შურისძიება რომაა მთავარი გმირისთვის და არა ჩემთვის და თქვენთვის, მით უმეტეს იმ მიცვალებულისთვის რომელიც ვეღარაფერს გრძნობს, ეს ადვილი მისახვედრია, ხოლო ნაწერს სათაურად არა შურისძიება , არამედ „თავქვე“ ჰქვია, რაშიც ჩემი , როგორც ავტორის დამოკიდებულება ჩანს, რომ ეს სულიერი თაქვეა.
ლექსი რომ არაა ეს ცხადია.
ვინც კომენტარები დაწერა ალბათ წარმოიდგინა და რა?
კომენტარის დაწერის მიღმა რაიმე ქმედითი ნაბიჯები უნდა გადაედგათ?
უნდა გაველანძღე?
ანათემას რატომ არ გადამცეს? თუ რა?
სულ ესაა ჩემი თავის მართლება.
მადლობა კომენტარისთვის.
9. ...კომენტარები წავიკითხე..
1_ ლექსი არ არის.
2_ვინმემ ,ვინც კომენტარი დაწერეთ,,წარმოიდგინეთ??
რაა?/
..
3-მეშინია თქვენი!
...კომენტარები წავიკითხე..
1_ ლექსი არ არის.
2_ვინმემ ,ვინც კომენტარი დაწერეთ,,წარმოიდგინეთ??
რაა?/
..
3-მეშინია თქვენი!
8. უმძიმესი ლექსია + 2 უმძიმესი ლექსია + 2
6. ოოო, ნინა ნინა ჩემო ნინა რას არ დაწერ ხოლმე. ოოო, ნინა ნინა ჩემო ნინა რას არ დაწერ ხოლმე.
5. ძვირფასებო, მიეცით ლექსებს სათაურები და შანსი თავფურცელზე გასვლის, ფრჩხილებში მაინც მიაწერეთ პირველი სტრიქონი. :(
ლაშა, მადლობა. ძვირფასებო, მიეცით ლექსებს სათაურები და შანსი თავფურცელზე გასვლის, ფრჩხილებში მაინც მიაწერეთ პირველი სტრიქონი. :(
ლაშა, მადლობა.
4. ნინა 3 ქულა ნინა 3 ქულა
3. ჯონათან, არამარტო, „ბიჩოკიც“ შიგ ჩააგდო.
სმიტ :) ცოტა მეტმა სისხლი იცის :) ჯონათან, არამარტო, „ბიჩოკიც“ შიგ ჩააგდო.
სმიტ :) ცოტა მეტმა სისხლი იცის :)
2. ცოტა მეტი სჯობდა. მაინც ცოტა მეტი სჯობდა. მაინც
1.
ჩააფერფლა ?
თითქოს კადრი იყო, რომელიღაც ადრე ნანახი ფილმიდან, სტეპებიანად.
ჩააფერფლა ?
თითქოს კადრი იყო, რომელიღაც ადრე ნანახი ფილმიდან, სტეპებიანად.
|
