10. წეროს თოვლი , რენდ გენია მადლობა რომ წაიკითხეთ. წეროს თოვლი , რენდ გენია მადლობა რომ წაიკითხეთ.
9. ერთი წაკითხვით ვერ ჩავწვდი.
საინტერესო ხედვაა ტივის გული ოდესღაც ხის საკუთრება რომ იყო++ ერთი წაკითხვით ვერ ჩავწვდი.
საინტერესო ხედვაა ტივის გული ოდესღაც ხის საკუთრება რომ იყო++
7. მადლობა, ძვირფასებო.
განსაკუთრებული მადლობა შენ, დავით. გულისყურით მიდგომისთვის.
საოცრად ზუსტად დაინახე და აღწერე.
ბევრ შენნაირს ვუსურვებ ლიტერატურულ სივრცეს.
მადლობა, ძვირფასებო.
განსაკუთრებული მადლობა შენ, დავით. გულისყურით მიდგომისთვის.
საოცრად ზუსტად დაინახე და აღწერე.
ბევრ შენნაირს ვუსურვებ ლიტერატურულ სივრცეს.
6. სახელი აგლაია მახსენებს "იდიოტის" აგლაია ეპანჩინას. დოსტოევსკის ამ უკანასკენლის, ლიზავეტა ტუშინასა (ეშმაკნი) და ლიზა ხახლაკოვას (ძმები კარამაზოვები) სახით შექმნილი აქვს ქალის ერთი ხაზი, საკმაოდ დამაინტრიგებელი და საინტერესო. მე ფიოდორი უზომოდ მიყვარს და ბევრი რამ მასწავლა, შესაბამისად, მომხმარებელ "აგლაიას" შემოქმედება უკვე საინტერესოა ჩემთვის. :)
ერთმა უმაღლესი დონის ფილოლოგმა მითხრა: "ტექსტის ანალიზისას აუცილებელია რამდენჯერმე წაიკითხო ის, ყოველი სიტყვა, ყოველი ბგერა მნიშვნელოვანია". აქ არის საოცარი კადრი - "მოწყალებისთვის გამოშვერილი ტოტები", რომელიც ფინალში საბოლოოდ იკვრება და შთამბეჭდავ შეგრძნებას ტოვებს.
სწორედ ის ტექსტია, რომელიც ბევრჯერ უნდა წაიკითხო და დატკბე ყოველი სიტყვით, ბგერით, ლირიკული გმირის ხმის სითბოთი და წყლით გაჟღენთილი ხის სუნით.
უფრო ტბა იქნება, ქარი რომ მშვიდად არხევს და პატარა ტალღები ენარცხებიან ტივს.
დასაწყისში კი ასე დავინახე: შავი თავსაბურავი, სამოსიც შავი, იქნებ ქვრივიც იყოს ან უარესი, შვილი... სახე არ უჩანს, ასე, 60 წლამდე იქნება, ქალი. ზის და უხმოდ აქვს ხელი გამოწვდილი. სახელი აგლაია მახსენებს "იდიოტის" აგლაია ეპანჩინას. დოსტოევსკის ამ უკანასკენლის, ლიზავეტა ტუშინასა (ეშმაკნი) და ლიზა ხახლაკოვას (ძმები კარამაზოვები) სახით შექმნილი აქვს ქალის ერთი ხაზი, საკმაოდ დამაინტრიგებელი და საინტერესო. მე ფიოდორი უზომოდ მიყვარს და ბევრი რამ მასწავლა, შესაბამისად, მომხმარებელ "აგლაიას" შემოქმედება უკვე საინტერესოა ჩემთვის. :)
ერთმა უმაღლესი დონის ფილოლოგმა მითხრა: "ტექსტის ანალიზისას აუცილებელია რამდენჯერმე წაიკითხო ის, ყოველი სიტყვა, ყოველი ბგერა მნიშვნელოვანია". აქ არის საოცარი კადრი - "მოწყალებისთვის გამოშვერილი ტოტები", რომელიც ფინალში საბოლოოდ იკვრება და შთამბეჭდავ შეგრძნებას ტოვებს.
სწორედ ის ტექსტია, რომელიც ბევრჯერ უნდა წაიკითხო და დატკბე ყოველი სიტყვით, ბგერით, ლირიკული გმირის ხმის სითბოთი და წყლით გაჟღენთილი ხის სუნით.
უფრო ტბა იქნება, ქარი რომ მშვიდად არხევს და პატარა ტალღები ენარცხებიან ტივს.
დასაწყისში კი ასე დავინახე: შავი თავსაბურავი, სამოსიც შავი, იქნებ ქვრივიც იყოს ან უარესი, შვილი... სახე არ უჩანს, ასე, 60 წლამდე იქნება, ქალი. ზის და უხმოდ აქვს ხელი გამოწვდილი.
5. და როცა თოკის გამალებული ხახუნის გამო მხრებზე კანი გადაძვრება,
ჩამოხსნი საქანელას?
ეს უსათუთესი ფრაზაა++ და როცა თოკის გამალებული ხახუნის გამო მხრებზე კანი გადაძვრება,
ჩამოხსნი საქანელას?
ეს უსათუთესი ფრაზაა++
4.
"ტივის გულები"- რა უცნაურად ჟღერს, ლამაზადაც.
"ტივის გულები"- რა უცნაურად ჟღერს, ლამაზადაც.
3. საოცარი სულიერებაა ,აქ. საოცარი სულიერებაა ,აქ.
2. "და თუ ჩამოხსნი იტირებს ბავშვი.
თუ კი დატოვებ, იტირებს ხე."
ყველაზე მაგარი მომენტია ამ ლექსში.
აგლაიასგან სხვას აღარც ველით უკვე
5 "და თუ ჩამოხსნი იტირებს ბავშვი.
თუ კი დატოვებ, იტირებს ხე."
ყველაზე მაგარი მომენტია ამ ლექსში.
აგლაიასგან სხვას აღარც ველით უკვე
5
1. "და თუ ჩამოხსნი, იტირებს ბავშვი.
თუ კი დატოვებ, იტირებს ხე.
ნუ მიატოვებ იმ ტივებს წყალში,
ოდესღაც ისხდნენ იმ ტივებზე."
+ "და თუ ჩამოხსნი, იტირებს ბავშვი.
თუ კი დატოვებ, იტირებს ხე.
ნუ მიატოვებ იმ ტივებს წყალში,
ოდესღაც ისხდნენ იმ ტივებზე."
+
|
