თ-ს                           
ჩემი წამალი ახლა მოქმედებას დაიწყებს.
ვცდილობ მოვასწრო თქმა, როგორ მენატრები.
სიკვდილს არ ვაპირებ,
მისთვის არ მიკითხავს მაპირებს თუ არა - 
მაშინებს
წარმოდგენა რომ აღარ გეყოლები.
არც შენთვის მიკითხავს ემთხვევიან თუ არა ჩვენი შიშები.
ვგრძნობ, როგორ მეყინება თითები.
ქარი არ არის!
არც შენ ხარ და სიცივე მკიდებს ხელს.
მე შენი ხელის ჩაკიდება მენატრება
და გეუბნები, სანამ წერენ ჩემი ხელები.
სანამ შეუძლიათ შენი სახე შემახსენონ -
სიცილის ხაზები თვალებთან და სიბრაზის შუბლზე,
დუმილი ყელთან...
ჩემი ხელები ინახავენ შენს არ თქმულ სიტყვებს.
ვერ გადამარჩენენ ეს უხმო ხელები.
არ ვითხოვ შველას. არ ეცადო.
ეს უპასუხო წერილია.
ქარს ვერ ვატან, ქარი არ არის.