***

სადღაა ისე ძველებურად,
მიამბე,ახალი მიამბე,
როგორ ჩაიძირა ტე ვიოლა,
როგორ ვერ დაშრა ოღასქურა.

ახლა სალამია მოსალმბუნე,
დიდი პოეტური აისი,
ჩემი სალამია ასეთი:
"უკვე სახლშიღა მელოდება,
სახლი ან ცოლი გადაღლილი"

ჭაში ჩამიდგა მოლოდინი,
ჭა კი იყოო იმსიღრმე,
ჩაიხედავ და იმკითხავებ.
ბაგრატზე არაფერი სიმწვანეა,
იმსიღრმე ღალატი გადავცურე.
ჭაში წყალს ვერ ნახავდი იმსიღრეს,
რწმენა დაელიათ ქრისტიანებს,
კელია ზურგით წაუღიათ.
ხეები, ბუჩქები მოსთქვამენ,
აყვავილდაო ბროწეული,
ასეთი უხეირო წლებისთანა,
გამხდარან ხეები ალვისტანა.
ნეტავ დაგანახა ქალაქები,
სასაცილო და ამისთანა.
ამ სიმაღლიდან ეს სოფელი,
შორიდან მაინც დაგენახა.