უდროო

ვეღარ ვწერ ლექსებს,ვერ გიყვები როგორ არიან,
სადღაც ყეფს ძაღლი,
კოჭლი ძაღლი-ძაღლი მურია.
ქარები დამაქვს,დამაქვს წვიმა,სხვისი ნერვები,
სხვისი ნერვები დამაქვს გულით და ხელისგულებს
ვამხელ მთებს იქით,ხიდებს იქით-მეთევზეებთან.

ლიმნის ბაღებში გარდაცვლილა,იყო გულღია-
და იყო სეტყვა,იყო ომი,-იყო სოხუმი,
და იდგა ბავშვი ხუჭუჭა და დედით ობოლი
და იდგა ბავშვი,-საქართველო,თვითონ მოხუცი.