პირველი კორპუსის
მეოთხე სართულზე
ფანჯარა გაიღო.

მის გვერდით მდგომი
ორი ანგელოზი
მან ეხლა გაიცნო.

'' თქვი რამე სიკვდილის წინ!''
- პირველმა საუბარი დაიწყო.

''იქ უფრო მეყვარება''
- მოკლე პასუხიც ეს იყო.

პოეტმა კალამი
სანთელივით აიღო
და გაცრეცილი ფურცელებით
გზა ცისკენ დაიგო.

'' ცაზე რამდენი ვარსკვლავიცაა,
იმდენჯერ უგალობა სიყვარულს
და მაინც ვერ მოიკლა წყურვილი''
- მეორემ პირველს მიუგო.

''დაეცემა ჩაიცინებენ
წამოდგება და გაუღიმებენ''
- პირველმა ეს თქვა მკაფიოდ.

პოეტი მწვერვალებს გადაევლო
და გალაკტიკის ვარსკვლავებს შეერია.

''ასე აჯობებს...
აქ კი - მოისპოს!''

... და სამივენი გაშორდნენ
ამ ცოდვილ მსოფლიოს.

p.s. გალაკტიონის გარდაცვალების ფაქტზე აღძრული სისხლის სამართლის საქმე
ერთ თვეში 1959 წლის 15 აპრილს დაიხურა მინაწერით ''მოისპოს''.