პერსი ბიში შელი - ოზიმანდია

ანტიკურ ქვეყნის ყარიბს შევხვდი მომავალს შორით,
მითხრა: დიუნში სახილავი ამგვარი ვნახე,
ფეხები იდგა ქანდაკების, გარეშე ტორსის,
დაგდებულ თავს კი ეტყობოდა ზვიადი სახე.

დაბრეცილ ტუჩებს დამცინავი იერის ნაშთი
აშკარად აჩნდა, ხოლო თვალებს - მქირდავი მზერა,
არ მიუჩქმალავს მოქანდაკეს შიშით, ან ხათრით,
პატრონის ვნება, ამ უსულო საგანს რომ შერჩა. 

ამოვიკითხე გაჭირვებით კვარცხლბეკზე ძეგლის:
„ოზიმანდია, მეფეთ მეფე მორჭმული, მძლავრი,
ჩემს ნამოღვაწარს დააკვირდით მთავარნო ელდით!“

კოლოსის ნაცვლად წააწყდება ამჟამად მგზავრი
მხოლოდ ნანგრევებს და ოდესღაც წარმტაცი ველის
მახლობლად მოჩანს თვალუწვდენი უდაბნო მზარდი.

3 დეკემბერი, 2022 წ.


Percy Bysshe Shelley - Ozymandias


I met a traveller from an antique land
Who said: Two vast and trunkless legs of stone
Stand in the desart. Near them, on the sand,
Half sunk, a shattered visage lies, whose frown,

And wrinkled lip, and sneer of cold command,
Tell that its sculptor well those passions read
Which yet survive, stamped on these lifeless things,
The hand that mocked them and the heart that fed:

And on the pedestal these words appear:
"My name is Ozymandias, king of kings:
Look on my works, ye Mighty, and despair!"

Nothing beside remains. Round the decay
Of that colossal wreck, boundless and bare
The lone and level sands stretch far away.