ბორის პასტერნაკი - გაზაფხული

გაზაფხულო, ქუჩიდან ვარ, სადაც კვირობს ალვა,
სადაც შიშობს შორეთი და სახლი დაშლას უფრთხის,
სადაც ლურჯი ჰაერია, ვით ფერი აქვთ საცვალთ,
პაციენტს რომ შინ ატანენ ქსენონიდან ფუთით.

იქ შეწყვეტილ ამბავს მოჰგავს ცარიელი მწუხრი
და ვარსკვლავის ნიშნის შემდეგ არ გრძელდება თხრობა,
იქიდან ვარ, სადაც ბოლო აღარ უჩანს წუხილს -
უმეტყველო და უფსკერო თვალთა დასაფრთხობად.

17 დეკემბერი, ბარბარობა, 2022 წ.


Борис Пастернак – Весна

Весна, я с улицы, где тополь удивлен,
Где даль пугается, где дом упасть боится,
Где воздух синь, как узелок с бельем
У выписавшегося из больницы.

Где вечер пуст, как прерванный рассказ,
Оставленный звездой без продолженья
К недоуменью тысяч шумных глаз,
Бездонных и лишенных выраженья.

1918 г.