ბორის პასტერნაკი - ვიზრდებოდი და განიმედივით...

ვიზრდებოდი და განიმედივით
მიმაქანებდა ქარი, ზმანება,
ფრთასხმულს თან მდევდა ჟამი ბედითი,
მიწიდან  ზეცად აღმიყვანებდა.

ვიზრდებოდი და მწუხრის ნათების
გარს მეხვეოდა რიდე ნაქარგი,
ღვინით პირთამდე სავსე კათხებით
გავიქარვებდი სევდას დაკარგვის!

მძლავრი არწივის ბრჭყალქვეშ მოხვედრამ
გამინელთბილა ცხელი წინმხარი,
გარდახდა ჟამი, წინამორბედად,
როცა დაქროდი, ტრფობავ, მცინარი;

აწი განგვეხვნა მზისკენ აღერილთ
ლაჟვარდოვანი ზეცის ზარდახშა,
გედის სიმღერა თუმც გაქვს ნამღერი,
არწივს შენც მისდევ ფრენით მხარდამხარ.

22 დეკემბერი, 2022 წ.



Борис Пастернак - Я рос. Меня, как Ганимеда…

Я рос. Меня, как Ганимеда,
Несли ненастья, сны несли.
Как крылья, отрастали беды
И отделяли от земли.

Я рос. И повечерий тканых
Меня фата обволокла.
Напутствуем вином в стаканах,
Игрой печальною стекла,

Я рос, и вот уж жар предплечий
Студит объятие орла.
Дни далеко, когда предтечей,
Любовь, ты надо мной плыла.

Но разве мы не в том же небе!
На то и прелесть высоты,
Что, как себя отпевший лебедь,
С орлом плечо к плечу и ты.

1913 г.