მზის ამოსვლამდე ადგა. ანკესი აიღო და სათევზაოდ მივდივარო,დაბალ ხმაზე ჩაილაპარაკა.
შუადღეს მოცვის ნამცხვარი და ჩაი ჩავულაგე და წავედი.მდინარის პირას იჯდა.ანკესი წყალში გადაეგდო და შორს იყურებოდა.
გვერდით მივუჯექი.
არ შემოუხედავს
-გინდა ყვავილების გვირგვინი დაგიწნა?
- მინდა მეთქი.
ანკესი დადო და ირგვლიც რაცკი ბაბუაწვერა იყო,ყველა დაკრიფა,დაწნა და თავზე გამიკეთა.
ვისხედით და ვიყურებოდით შორს,ბროწეულების ბაღებისკენ.
ანკესს თევზი წამოეგო.ამოიყვანა,კაუჭიდან გაათავისუფლა და წყალში გაუშვა.
მერე შემომხედა.ბაბუაწვერებს სული შეუბერა და ჰაერში გაფანტა.
-ჩვენი სიყვარული ბაბუაწვერას გავსო,გაიღიმა.
თვალები აღარ უციმციმებდნენ.მზეები ჩაქრობოდნენ და მხოლოდ მდინარის წყალს ირეკლავდნენ.მღვრიეს და უფერულს.
თავი მხარზე დავადე.
წადიო.ჩუმად თქვა.
რისი წამსვლელი ვიყავი.ან სად.
ვიჯექი და ვუცქერდი შორს ბროწეულის ბაღებს.
მალე მოისხამს.
მერე მზის ამოსვლამდე ადგება.თბილად ჩაიცვამს და ბროწეულების დასაკრეფად წავა,რომ დილით მაგიდაზე დამახვედროს თავისი ხელით დაკრეფილები.თავისი თბილი ხელებით.ხასხასები,წითლები,ვარდისფერები,შუაზე გადახლეჩილები..
და თვალებშიც ისევ აენთებიან მზეები.
მზეები..
მზეები..
სიყვარულები...

მზეო ამოდი,ამოდი.
ნუ ეფარები გორას....