მოდი ისე გაქრი ჩემი ცხოვრებიდან,
ნუღარ დამიტანჯავ ამ სულს, განაწამებს.
ჩემი სიყვარული ისე ცხოველია,
ვერვის და ვერაფერს ვეღარ ვანაცვალე...
უკვე ამერია ყველა მოგონება,
ხვალ თავს თუ მოვიკლავ, ვიცი აღარ მკითხავ...
ნუთუ მიგატოვეს უკვე გოგონებმა,
თავზე ჩამოგემხო თითქმის გალაქტიკა...
მაინც ჩემთან მოსვლა რატომ გადაწყვიტე???
უფსკრულს თუ ვერ ამჩნევ? ნუთუ დამიბრმავდი?
იცი? ეტიკეტი უკვე ამაწყვიტე,
ახლა უნდა გითხრა: ,,ალბათ არ მიყვარდი".
ეხლა გამოხედვა ისე ამერია.
თვალით ვერ დავმალე, ის რაც არ მითქვია.
ხელში ჩამრჩენია გულის მარწუხები,
ისევ გაგიჟება, ისევ არითმია...
შენ არ სევდიანობ, ვიცი არ წუხდები...
ბედი უბედობით როგორ აირია.
შენი მოკლე ჭკუით, სულ არ მაწუხებდი.
ირგვლივ აზოტია, განა აირია.
ისევ ყასბის ჩანგლის გავხდი მოზიარე,
მოდი, ამათალე ყველა მოგონება.
თუ ვერ გამიფრთხილდი და ვერ მომიარე
ეხლა დაკარგულის რად გსურს მოპოვება?!
მოდი ისე გაქრი ჩემი ცხოვრებიდან,
ნუღარ დამიტანჯავ ამ სულს, განაწამებს.
ჩემი სიყვარული ისე ცხოველია,
ვერვის და ვერაფერს ვეღარ ვანაცვალე...