*  *  *

მალ-მალე ვმღერი,
ვდუდუნებ,
ვბორგავ,
ვუსმენ ცხოვრების
იდუმალ არაკს
და ვცოცხლობ ასე,
ათასი განცდით,
და ასეთ ყოფას
სასრული არ აქვს!

მალ-მალე ვსტუმრობ
კალამს საუბნოდ,
დარდის საყუჩად
ვძმობილობ არაყს
და ვცოცხლობ ასე,
პოეტის ყოფით,
და ასეთ ყოფას
სასრული არ აქვს!

სხვა რაღა გითხრათ,
რაღა მოგიყვეთ,
აი, ესა ვარ -
სტუმარი სოფლის,
ვით სტუმარს
ერთი ხელადა ღვინო,
მეც ეს საწუთრო
სრულიად მყოფნის!

გიორგი ზუბიტაშვილი