ვზივარ მზის გულზე, კაფეში.
ზედმეტად ღია კაფეა...
ღიმილისმომგვრელ აფიშით:
"სტუმარს არასდროს მოველით!

მაგრამ, თუ მაინც ინებებთ
და მობრძანდებით - s'il vous plaît...
თქვენ აქ გაიგებთ გინებას,
ათასგვარ, მხრიდან ყოველი"

და ველოდები, არავის...
და მელოდება, არავინ...
და ეს ფიქრები მზარავენ!
და ეს ფიქრები მიუფლებს.

ცუდია, ლუდის დალევაც,
რომ მეკრძალება, წყეული!
რომ დღეს არათუ ქალების,
სუნთქვის უფლებას მპარავენ

და ვზივარ ასე... კაფეში,
ყავას ვსვამ და მეცინება,
რომ ეს ბრწყინვალე აფიშა,
ასე გადმომაქვს რვეულში.