(  დაჭერილი ფრაზები:

“ჩვენ ძალიან კარგი და იშვიათი ერი ვართ, დიდი შინაგანი კულტურა გვაქვს, აი მაგალითად დღეს მიტინგზე, ხალხი უბრალოდ გაზონზეც კი არ გადასულა..”

“ჩვენ ღმერთი არ გაგვწირავს, ჩვენ  ღვთისმშობლის წილხვედრი ქვეყანა ვართ..”

“ვანგამ მესამე მსოფლიო ომი და მეორედ მოსვლა იწინასწარმეტყველა.. მაგრამ საქართველო გაბრწყინდებაო”

დედაჩემმა: შვილო ქრისტე, რომ მოვიდა მაშინ თქვა მეორედ მოსვლა იქნებაო, იმის მერე 21 საუკუნე გავიდა.. კიდე დიდხანს შეგვინახა ღმერთმა ასე უღმერთოდ.. აუცილებელი კი არ არის ცა გაიხსნას და იქიდან მოგვევლინოს ქრისტე ან  წარღვნა..”

“ერი ყალიბდება, ვითარდება, იზრდება, მერე ბერდება და კვდება, აი მაგალითად ძველი ეგვიპტის ერები…”)



მე მტკივა, ზუსტად არ ვიცი რა ქვია ამ ტკივილს. ვზივარ ვუყურებ ჩემს ქვეყანას  და მტკივა.
მამამ მასწავლა - მეამაყება რომ ვარ ქართველიო!
მე კიდე ვზივარ და ქართველობა მტკივა, და არ ვიცი ეს ცუდია თუ კარგი.

მტკივა სანაგვე ყუთიდან 15-20 მეტრში დაყრილი ნაგავი.

მტკივა წინა ზაფხულში გორის გადასახვევთან პურის გასაყიდად მისული მანქანები.

მტკივა  16 წლის წინ სვანეთის უღელტეხილზე ნიღბიანი ( და ზოგი უნიღბო ) ქართველის სახე.

მტკივა  პატარა თაობა, რომელიც ახლა მოდის და რომელსაც შაჰაბაზი ქართველი მეფე გონია, და რომელსაც წრფელი გაკვირვებით უკვირს რა საჭიროა ამ ყველაფრის ცოდნა.

კიდე ერთი პატარა ბიჭი მტკივა, 14 წლისაა, რომელიც იძახის რომ თბილისელია და სულაც არ ანერვიულებს სოხუმი დაბრუნდება თუ არა (არადა ბაბუამისმა ააშენა ნახევარი აფხაზეთი!!!).

კიდე უფლისციხეში, სულ ზედა გალავანზე ამოჩიჩქნილი წარწერა მტკივა  ” 1992 წ. აქ იყო მურთაზი”  და ოდნავ ქვემოთ  “ლევანი+მაია=LOVE”

კიდე ყვითელ ავტობუსში ერთ კუთხეში მიკუჭული  მოკლე კაბიანი გოგო მტკივა, რომელიც ფანჯარაში იხედება, ლოყები აწითლებული აქვს  და თითქოს არ ესმის ორი ხანშიშესული ქალი როგორ ლანძღავს ამ მოკლე კაბსთვის.

კიდე  ბევრი რამე მტკივა.
დეგრადაციის გზაზე ამაყად მდგარი ჩემი ხალხი მტკივა, ამათ რომ ვუყურებ სულ მგონია რომ ერი დაბერდა..

ქართული გულგრილობა მტკივა...

საქართველო  მტკივა ქართველობის გარეშე!!!

და ხანდახან  ვფიქრობ, რატომ მასწავლა მამამ - მეამაყება რომ ვარ ქართველი?! ..