. . .

ხეები... როგორ აწოწილან...
როგორ აწოწილან ხეები...
ლურჯი ბალიშივით,
დათოვლილი
ცაა მოღრუბლული, ვეება.

ხეები, ღრუბლებს შეწოლიან.
ღრუბლებს შეწოლიან, ხეები.
რა ვქნა... ავადმყოფის
საწოლივით
მოღრუბლული, ცაა... ვეება.





ე კ ა ტ ე რ ი ნ ა


ასე მგონია,
სამი წელია, გაზაფხული არ მინახია.
ატომური ბომბივით გავარდა გაზაფხული,
(ლუქსემბურგში)
გვიანი გაზაფხული,

ე კ ა ტ ე რ ი ნ ა...

გვიანი გაზაფხული სცოდნია აქეთ.

საოცარი ამინდებია... საოცარი
შეგრძნებაა ისეირნო...
ისეირნო ქუჩებში, თუ პარკებში.
ისეირნო დღისით...
ისეირნო ღამით...
ისეირნო და
იფიქრო შენზე.

იფიქრო შენზე და
"ვიღაცასთან" ერთად
ხელ-ჩაკიდებულმა...
ვიღაცასთან,
ვისაც თუნდაც...
ვუყვარდე თუნდაც.
თუნდაც, ვუყვარდე

ე კ ა ტ ე რ ი ნ ა...

რამდენჯერ,
შენთვის მოკრეფილი,
შენი ყვავილები...
ხანაც ყვავილი...
ხანაც ხის ტოტი,
ბაცი ვარდისფერი კვირტებით გადახუნძლული,
ხის მცირე ტოტი,
შენთვის მოწყვეტილი,
ხის მცირე ტოტი,
სხვისთვის მიმიცია...
და მითქვამს: ნახე... რა ლამაზი,
სიცოცხლით სავსე ყვავილებია.
(თვალები ყველას ერთნაირად უბრწყინავს ხოლმე)
და ის თქვენია !
ის თქვენთვის არის...

ე კ ა ტ ე რ ი ნ ა ...

მხოლოდ ერთი, პატარა გოგო,
ფრანგი "ჟაედი",
როდესაც მას ყვავილებს ვჩუქნი,
(ანგელოზივით ლამაზი და თეთრია "ჟაედ")
როდესაც მას ყვავილებს ვჩუქნი,
(მამა ზრდის "ჟაედს"...
დედა კი ჰყავს, მაგრამ მამა ზრდის.)
მიყურებს და არაფერს ამბობს.
სევდანარევი, ანგელოზის თვალებით,
მიყურებს ხოლმე.

თითქოს იცოდეს,

ე კ ა ტ ე რ ი ნ ა ...

თითქოს გგრძნობდეს,
ან წინათგგრძნობდეს...

ე კ ა ტ ე რ ი ნ ა ...

მიყურებს ხოლმე ასე, მცირე ხანს.
მიყურებს და არაფერს ამბობს.
მიყურებს და არ მეკარება !
მიყურებს და არ მეკარება...
არ მეკარება...

ე კ ა ტ ე რ ი ნ ა ...

უცხოობაც სცოდნიათ ბავშვებს.
"უცნაურია", ამბობს ხოლმე "ჟაედის" მამა.
წითლდება ხოლმე.
მე არ ვწითლდები.

"ჟაედი" - ჩემი ყველაზე უღალატო მესაიდუმლეა

ე კ ა ტ ე რ ი ნ ა ...
ე კ ა ტ ე რ ი ნ ა ...
ეჰ...კ ა ტ ე რ ი ნ ა ...