ვინ გაკადრა ,,ლოთი" ხარო,
ვინ გაბედა ამის თქმა?
უცოდველი თუა თავად
მაშ აიღოს ხელში ქვა.
ქვა, რომელსაც შენსკენ ისვრის,
ვინ ჩაქოლავს მარინას?
(საცოდავო, ერთ დროს  დედა
შენც გიმღერდა ,,ნანინას".)
დღეს კი, ჩემთან დაჯექი და
გული გადამიშალე...
(--რად გამირბის ყველა განზე?
ვის, ან რა დაგიშავეთ?)
--არც მრუში  ხარ და არც ლოთი,
გულღია და მართალო,
მინდა  ძლიერ ჩაგიხუტო,
სულის ცოდვა გათალო.
ხვალ რას ვიზავთ, რას ჩავიდენთ,
დღეს არ ვიცით არავინ,
(მსურს ზეცაში დავიუნჯო
ხელთუქმნელი კარავი).
სხვას ვერაფერს დაუშავებ
უცოდველი თვალებით,
გოლგოთამდე მიიტანე
შენი ჯვარი წვალებით.
ვინც შენ გამხელს, თავად სცოდავს
(მავნე ზნე კი შენი ჩანს,)
უწესობას  საიმედო
ეტიკეტით შენიღბავს.
მე მიყვარხარ ჩემო მარი,
ლოთი, მრუში, ეული.
სათავე ხარ წმინდა წყალის
მარად გამორჩეული...
მინდა თავი დააღწიო
მაგ ცოდვიან ცხოვრებას,
სასუფევლის ვიწრო კარით
მიაღწიო ცხონებას.
მოდი, გულში ჩაგიკრა და
სულის ცოდვა გათალო.
საყვარელი დაიკო ხარ,
გულღია და მართალო.