ნაწარმოებები


გამარჯვებას ვუსურვებთ გმირ უკრაინელ ხალხს რუს აგრესორზე. დიდება უკრაინას !!!     * * *     Сла́ва Украї́ні !!!

ავტორი: ბარნომუსია
ჟანრი: პროზა
29 აპრილი, 2009


წერილი სიბნელიდან, სადაც მაინც თბილა

                                                                                                                                                  სივრცე იწილო და ბიწილოს ჰგავს
                                                                                                                                                მე კი უბრალოდ ჩემთვის ვაფერადებ
                                                                                                                                                                    ***********

ეხლა იცი როგორ ბნელა? ხო, ქვეყანაში უკუნითია. აქ მხოლოდ მაქსიმალური და მინიმუმალური მოვლენები ბინადრობენ. Dდიახაც, ბინადრობენ და მაინც არ არსებობენ, თუმცა სითბოა და მეც სწორედ ამ უცნაური სივრციდან გწერ...

ჩიორა, ჩიორა, პატარა ჩიორა...წიორა, წიორა... სად არის შიოლა?
მელაკუდა, გრძელაკუდა…საქათმეში შეპარულა...
ერთს, რომ ორი მივუმატოთ რატომ არის ვითომ სამი?...
ქრისტინე და ბაბილინა ერთ ბუდეში შეყუჟულან...

აქ აზრები ხმებთან ერთად ირევა, მერე ბუდე ნაწილებად იგლიჯება და ისევ, ჩიორა, ჩიორას ძახილით, სადრაც გარბიან. ბნელა და ვერავინ ხედავს ის ,,სადრაც” სადაა.

იწილო-ბიწილო, იწილო-ბიწილო...

დედამიწაზე პატარა სხეულაკები დაბოგინობენ, რაღაცას ჭიანჭველებივით საკუთარი ზურგით დაათრევენ, აშენებენ, ბოლოს ეს მოზაიკას ემსგავსება და რატომღაც თავადვე ამსხვრევენ.

უცნაურია...ეტყობა წესრიგს ვერ ეგუებიან. ვითომ მე მგვანან? არა, ეტყობა ,,დიდებული შედევრის” ფერთაშეხამებას ერთმანეთში ვერ ათანხმებენ. ხო, რთულია აბა, აქ მთელი ტონიო, იქ გრადაციაო და იწყება ქაოსი. სხეულაკებს ხომ განსაკუთრებულის შექმნა სურთ, რათა სამყაროს ყველაზე მშვიდ ჩიორებს ტაშის კვრით ხელის გულები აუწითლონ. ეს ალბათ ახალი მოდის ტენდენციაა. ადრე თუ ხელთათმანებს ხელებზე იცვამდნენ, ეხლა ხელოვნური მეთოდებით იწითლებენ, ხანდახან სილურჯეშიც გადადის და ასე შემდეგ.

ჯერ ისევ გწერ და ეს ყველაზე ცივი წერილია, რაც კი გამომიგზავნია... თან იმაზე ვფიქრობ, სივრცეში, რაიმე სახის მანათობელის შეტანა როგორ მოვახერხო... იქნებ და უცხო პლანეტიდან მოსულ ბავშვს უბრალოდ თამაში უდნა... თუნდაც ფერადი ნაჭრის თასმებით... სივრცეში კი უკუნითია... და რატომრაც მაინც თბილა... მისი დატოვება ხომ არავის სურს და სხეულაკები მშვიდ არსებებს ისე მჭიდროდ ჩაბღაუჭებიან, რომ დამღლელი და თვალის დამაბნეველი ჩახლართულობით  ჯაჭვი შეუკრავთ...
                                                                                                                                          მელაკუდა, გრძელაკუდა საქათმეში შეპარულა...


                                                                                                                                                                              ტამუსია იგივე ბარნომუსია

კომენტარები ილუსტრაციები რეცენზიები