ნაწარმოებები


გამარჯვებას ვუსურვებთ გმირ უკრაინელ ხალხს რუს აგრესორზე. დიდება უკრაინას !!!     * * *     Сла́ва Украї́ні !!!

ავტორი: მათე
ჟანრი: პროზა
3 მაისი, 2009


რაინდის რომანი (კარი მერვე- 5 თავი)

                  ფარაონის ორი ხილვა

                                              ,,ორგზის რომ გაუკვლადდა სიზმარი ფარაონს, ნიშნავს:
                                                            გადაწყვეტილია ღვთისგან ეს საქმე...’’
                                                                                                                    დაბ. 41.32.
ნილოსი...
                დიდი მწვანე ტალღა
                                                აგორდება სულ მაღლა, მზისკენ...
და მერე, უცებ, დაეშვება ზანტი შხუილით,
                                              მოელვარე, თითქოს ძალას ცდის...
ლერწმიანი ნაზი ფშვინვით
                                          თავს ძირს დაუხრის, მერე ამართავს...
და ჩურჩულებს...
                            ჩურჩულებს გულში...
,,მღელვარე ძალას არ დავნებდები!...
                                                            არა, დღეს კმარა!
და თან სულ ველი,
                                როდის დამფარავს...’’
სურვილი,
                  ტალღის მძლავრ ღელვასთან შენივთების,
ლერწამთ წალეკვით ემუქრება,
                                            თან სუნთქვას ჩუქნის,
                                                                      სუნთქვას სიცოცხლის...
იმედი ლერწმის არ არის ფუჭი...
                                                  დიდი ტალღის ბრუნვა უწყვეტი...
მარადისობა -- თავად ნილოსი...
                                  ოქროსფერებში მოელვარე მომწვანო-ლურჯი...
იბრძვის, მოღელავს...
                                  მრავალსახა... მოუღალავი...
თუმც პირამიდის მოდარაჯე სფინქსივით
                                                    მარად იდუმალი, ქვასავით უტყვი...

                                    ***
და ჰა... გაიხსნა ნილოსის ტალღა,
                                                      ტალღა მზიანი...
და შვიდი ძროხა,
                          ხორცსავსე და ბეწვმომბზინავი,
                                                      მოთელავს ლერწამს, თვალი მიხარის...
მას მეორე მოჰყვება ტალღა,
                                              ტალღა მღვრიე,
                                                      ჩრდილჩამდგარი და ბნელხმიანი...
რასაც ამოჰყვა შვიდი მჭლე ძროხა,
                                                    ბეწვდაცვენილი, თვალცრემლიანი...
და უცებ, ჰოი, საოცრება!...
                                შვიდი ხორცსავსე, ლამაზი ძროხა
                                                        აღარსად ჩანს... მჭლეთა ჩაყლაპეს!...
და ფერდები რომ ვერ გაივსეს,
                              ზმუილ-ზმუილით თავი მისცეს ნილისის ტალღებს...

                                          ***
ფარაონს თვალი აეხილა...
                                    ,,ხილვა ყოფილა... ზმანება უტყვი...
                                                        ნეტავ, რას ნიშნავს?!... რას მეუბნება?!...’’
თვალი ძილს ვეღარ ეურჩება...
                                            გული კი ღელავს...
                                                                  ნილოსი ისევ მშვიდად მოღელავს...

                ***
და აი,... თვალუწვდენელი პურის ყანა
                                                  ოქროსფრად ელავს, მზის სხივს მოხიბლავს...
და რას ხედავ?!...
                        შვიდი თავთავი ერთ ღეროზე ხარობს სისავსით...
                                                                ისევ შვიდი?!.. ვერაფერს მიხვდი?...
გადაიხრუკა ყანა მზის სხივით...
                                                  ცამ კვამლისფერი უცებ გადიკრა...
ნილოსის ტალღა,
                            სულ ერთი ციდა, სადღაც ჩაქანდა...
და ერთ ღეროზე
                          შვიდი ფშუტე თავთავი გაჩნდა...
                                                                          ფშუტე იზარდა...
                                                                                                აყელყელავდა...
და უცებ, ჰოი, საოცრება!...
                                        ის შვიდი საღი, სავსე თავთავი
                                                                                        სულმთლად ჩაყლაპა!...
და ყოველივე
                      დილის ნისლივით
                                                      უხმოდ განქარდა...

                                  ***
ფარაონს თვალი აეხილა...
                                          ,,ამდენმა ხილვამ ძლიერ დამღალა...”
და გაიზმორა...
                        ,,ისევ აქა ვარ?...
                                                მაგრამ, ნეტავ, რისთვის მეზმანა?...’’

                                ***
დუმილი ცივი.
                        დარბაზი, იქ კი,
მისანთა, ბრძენთა, კარისკაცთა უგრძესი მწკრივი...
რეკს ფარაონის ხმა საზარი,
                                          ბურძგალთ ამშლელი...
,,აბა, რას იტყვით?...
                              რაო, არ იცით?...
                                                ვერ გაგიგიათ რას ნიშნავს ,,შვიდი”’?...
რის მაქნისნი ხართ?...
                                  თუ სიზმრებსაც ვეღარ ამიხსნით?!...’’
ისევ დუმილი... იზრდება შიში...
,,მიპასუხებთ?’’
                      ,,მეტს ვერას ვიტყვით!’’
კვლავ დუმილი...
                            და დასჯის შიში, დიდთვალება,
მომლოდინე ფარაონის მუქარის სატყვის,
                                                                  შეკრთება...
როცა შეწყალებული მწდე მშვიდად იტყვის:
,,მე ვიცნობ იმას,
                            ვინც, ღვთის შეწევნით,
                                                                  სიზმრებს აგიხსნით...”
და კარისკაცთა გაოცება:
                                      ,,ვით ბედავს შიშით...
                                                                        დუმილს ვით არღვევს?!
საბრალოს ალბათ, დაავიწყდა,
                                                საზღაური ამგვარ ნაბიჯის?!...’’
,,ეს მართალია?...
                            ვინ არის იგი?’’
იოსები,
            თქვენს ფეხთა მტვრის, ფოტიფარის
                                                                        ებრაელი მონა, საწყალი...
უსამართლოდ შერისხული,
                                      სევდის სახლში მიტოვებული,
                                                                                  ცრემლით მწუხარით...’’

                                    ***
და... სატუსაღოს სასწაულით თავდაღწეული იოსები
                წარსდგა ტახტის წინ!
უფალს უმადლის...
                              და ფარაონის სიზმრებს ასე ხსნის:
,,ეს შვიდი ძროხა,
                        ხორცსავსე და ბეწვმომბზინავი,
                                                          შვიდი მაძღარი წელიწადია,
ისევე როგორც, შვიდი სავსე პურის თავთავი,
                                                        უხვწყლიანი... მოსავლიანი...
ხოლო შვიდი გამხდარი ძროხა,
                                                  ბეწვდაცვენილი, თვალცრემლიანი...
და შვიდი ფშუტე,შავი თავთავი
                                                მზით გამომწვარი, თვალუამური,
მომდევნო შვიდი წელიწადია,
                          უწვიმარი, უმოსავლო,
                                              გაუმაძღარი, ძლიერ მშიერი,
                                                                ამიტომაც ჩაყლაპეს წინა...
ორგზის გაკვლადდა იგი სიზმარი,
                              მით განუცხადა ფარაონს ღმერთმა,
                                            რომ ღვთის საქმე შეუვალია და უთუარი...

                                                                                              2008წ. 25 მარტი.

                                          ***
სიზმართა ახსნით გაოგნებული
                                                  დუმდა დარბაზი...
ფარაონიც ხმას არ იღებდა,
        აღფრთოვანებულ თვალს ვერ სწყვეტდა უცნაურ ყმაწვილს...
,,ფარაონს რჩევას გავუბედავ,
                                              ეს შვიდი წელი, მოსავლიანი, გამოიყენოს,
შეაგროვოს ბეღელში პური,
                                      რომ შემდეგ, როცა დაგვიდგება
                                                    დრო უმოსავლო, უწვიმარი, ძლიერ მშიერი,
გაუნაწილოს ქალაქებს სარჩო,
                                რათა ის შვიდი წელიწადი
                                                      მოსახლეობამ როგორმე გაძლოს...’’
ამის თქმა იყო,
                      დარბაზს ჩურჩულმა გადაუარა...
ფარაონი ფეხზე წამოდგა...
                                    ყველა დადუმდა...
                                                          და ნაბიჯი უკან გადადგა...
შუა დარბაზში იოსები დარჩა უძრავად...
ფარაონის ხმა:
                    ,,გიბოძებ ძალას და ამ ბეჭედს, ამ ძალის ნიშნად...
შენ, ვისაც ღმერთმა გაგიმხილა ჩემი სიზმრები,
                                                გაძლევ ეგვიპტის მმართველობას...
მე შენზე მეტი ტახტით ვიქნები...
            ყველა აქ მყოფი შენს მორჩილად, შემწედ ვითვლებით,
რათა მომავალ დიდ განსაცდელში გვიხსნა, ღვთის ნებით!’’

                                                                                          2008წ. 26 მარტი.
                                        (გაგრძელება იქნება)

კომენტარები ილუსტრაციები რეცენზიები