სადაც რომ დავბადებულვარ, გამიხელია თვალი,
                      შემისუნთქია ჰაერი, დამილევია წყალი,
                      რა ხმაც ჩამესმა პირველად, რისიც გავიგე აზრი,-
                      ისა ვარ, ის შევითვისე, მისი ნაწილი გავხდი...
        ქართული ბგერა მესმოდა, ქართულად ვიწყე ფიქრი,     
        სიტყვა "ხევსური"-ც მოვიდა ჩემთან - გულში და ფიქრში,
      "ხევსური", "ხევსურს", "ხევსურო" - გაითავისა გულმა,
      "ქართველი, თანაც ხევსური" - თავი შეიცნო სულმა...
                        ნუ გიკვირთ, როგორ განვიცდი ამ სიტყვის ყველა ბრუნვას, 
                        ხევსური პაპის მიყვარს და მენატრის ზღაპრის გუდა,
                        ყრმობიდან ჩემს ახლო-მახლო, ქალაქადა თუ სოფლად,
                        ხევსური ნათესავების მახსოვს ყოველთვის ყოფნა...
      მე თავი ხევსურად ვიცან, გულში გაიდგა ფესვი -
      ხევსურთა ადათ-წესებმა, ხევსურთ ვიწამე ღმერთი.
      ხევსურთა სალოცავი მწამს - ქრისტიან-წარმართული,
      უფლის წყალობით გამომყვა ხევსურთ ამაყი სული...
                        ღმერთო ამრავლე ხევსური, უმრავლე დედა-წული,
                        შეიწყალე და უსრულე, რაც კარგი სურდეთ გულით...
                        ხევსური ხევსურებს ვლოცავ, ღმერთო მომეცი ძალა -
                        ვაჟკაცებს გვერდით დავუდგე ერთი ხევსურის ქალა!


                                                                                  2006წ. 31 ივლისი.