მთელი
ბოლო  ნაბიჯია –
გადაუდგმელად ვიცი მეტკინება.

აქამდე რბილი იყო მიწა
ჩემს ნატერფალებს კი არ შლიდა
ინახავდა და წვიმით ავსებდა
შიგ რომ გუგულებს დაებანათ  ფრთები.
ახლა კვალის დატოვება უფრო ძნელია
რადგან  მიწაც  გაცვდა და
გუგულებიც შეახმნენ ზეცას.

გავივლიდი, ასე ბევრი მაინც არ იყოს...
წინ და უკანაც–
მთელი ერთი ნაბიჯია –
და მესიკვდილება.