,, ....აღმდგარი იესო პირველად ეჩვენა მარიამ მაგდალელს....’’
                                                                                                                                      მარკოზი 16.9.

კანით შეგიგრძენი....
რა სხვაგვარია და .....
გიგრძენი სულის სულ ოდნავი მობერვით...
და  როცა  შეგეხე.....
დაშლილი თმის მკვდარი ბოლოთი, არ ვიცი.......
ჰო.... მკვდარი  მეგონა.... შენს ტერფებს ნახები,
როცა გამიცოცხლდა....
შეგრძნების ათასფერ მძივებად დაშლილი, ვიბნევი...
სადღაც უსასრულო სივრცეში დაკარგულს,
ჩემს თავს სულ ვეღარ  ვცნობ...
დახრილი წამწამის ცახცახით შეგიგრძნობ....
და მაინც არ მჯერა, რომ გული ირწევა....
გათქვეფილს, სიხარბის უძირო მორევში,
სხეულს რომ ნელინელ ვპარავდი  ნაწილებს...
რაც შემრჩა, ოქროს თვალდასაბმელ  ბრჭყვიალებს ვჩუქნიდი...
მეგონა, რომ ვრთავდი.... და რაღას ვკარგავდი?!....
სავაჭრო რაც იყო,
გასაყიდ  ფასზეც კი სულ აღარ ვდარდობდი, ისე ველეოდი
საკუთარ საუნჯეს და... სადღაც ვმარხავდი....
ახლა კი გიგრძენი.....
სიმშვიდის ისეთი ჟრიალით მოხვედი...
იმგვარად გამხსენი....
და სულის მობერვის იმგვარი ცახცახით
ვილევი,
ჩემს ჭურჭელს, ვნებათა ამ უძღებ სტომაქსაც,
სხვა მეტი აღარ სურს....
გიგრძენი, იესო....

                                                              24 ივლისი, 2009 წელი.