მგონი დავიკარგე. მგონი სხვაგან მოვხვდი. არა, მე აქ არ ვყოფილვარ - სხვა რამეზე არ დავიწყე ფიქრი? საშიშად დავფრინავ ფიქრებით... ვმოგზაურობ უსაზღვრო სამყაროში, სადაც  ტყუილ-მართალი ირევა და იკარგება სიმართლე ამდენ სიცრუეში... ერთმანეთში აიზილა  ბედნიერება და უბედურება,  თითქოს აღარაფერი ანსხვავებთ და თითქოს მუდამ ასე,  ერთ დიდ ტკივილად,  მოდიოდნენ ყოველთვის... ბედნიერებას ჩაეძინა, მიეცა საღათას ძილს. (?! -  ეს იმედია) 
ლამისაა შემშალოს სიჩუმის ხმამ. საოცარი სისწრაფით მოედო სხეულს ცივი ჩრდილი - სულს უნდა მოვარიდო - ჩემი არაა და სხვისას უნდა გავუფრთხილდე...
სიმართლე ვარო რაღაცამ ჩამჩურჩულა ... სინათლე ვარო კიდევ შემახსენა... სიკეთე ვარო გაბრაზებით მითხრა და ლოყაზე შემომილაწუნა... ცრემლები მომერია  - სიკეთისაგან მეწყინა ეს საქციელი...
ფიქრებმა ახლა მზე დამანახეს...