ჩვენი სახლი ძალიან მძიმეა
თუმცა დიდი ხნის წინ დავცალეთ გძნობებისგან.
მძიმეა -კუთხეში მიდგმული სიცარიელე,
სიჩუმით ნაგები კედლები,
და  ცარიელი ალბომები .
არ უხდება ამოშენებული ფანჯრები...
ჩვენს სახლს, მე ალბათ ვეცოდები
მხრებით რომ  ვცდილობ გავამაგრო-
და არ ვწყვეტ ღიმილს, როდესაც ვხედავ
რა მარტივად ახერხებ ნგრევას.
როცა ჩვენი სახლი ჯერ კიდევ არსად არ იყო,
მე შიგ ვარჩევდი ადგილს-
სადაც დავდგამდით სითბოს ...
კარის ადგილას ჩავსვამდით სიჩუმეს
და ზედ დიდ ყვავილს მივახატავდით.
... ჩვენ სახლს ალბათ ექნებოდა
ჭორფლები ჭერზე...  და დიდი ეზო.
...
ჩვენი სახლი ძალიან მძიმეა ახლა.
უსასრულო სიცივეებმა გვერდები მოუყინა
და კბილით უჭირავს სული.
ჩვენს ავადმყოფ სახლს ,
რომელსაც ყრუ პატრონები ვყავდით
ესმის, როგორ
მიჭირს მე ასე...ვამაგრებდე,და თან მტკიოდეს
მე კი  ვეღარ ვწყვეტ  ღიმილს ...
ისევ ჯობია მოვალ უბრალოდ-
დანგრევაში მოგეხმარები...