ახლა ისე მინდა მოგეფერო,
როგორც არავის და არასოდეს.
ღამე ნაფაზებად გავისერო,
აღარც გათენების მეშინოდეს...
სუნთქვა, ნაწნავებად გადაშლილი
მკლავზე მონატრებად გავიფინო,
ჩურჩულშეპარული მდუმარება
ჩუმად  გაგანდო და …გაგიცინო,
მერე, გადაღლილი  სინანული -
სიტყვაშეუმშრალი  ფოთოლცვენა,
აპრილს  შევატოვო ბალახებში
უკვე დავიწყებულ მოგონებად.
მერე, ისევ ისე მოგეფერო,
როგორც, არავინ და არასოდეს.
დილაც შეიშალოს თუნდაც აწი,
ისევ, მეორე დღის საღამომდე...