ნაწარმოები შეიცავს უცენზურო ფრაზებს

თუ თქვენ გინდათ ნახოთ მხოლოდ ეს ნაწარმოები, დააჭირეთ აქ

      ...ნატალია კუთხეში იჯდა და ტიროდა. თავი ხელებში ჩაერგო.
  –––მიდი ქალო! მალე! ვის ველაპარაკები!––– ყვიროდა სერგო––წადი რა დროს ეგ არი, ერთი ლიტრა მაინც გამოართვი, მაგის დედაც იქ...
      მოქმედება ცენტრალური დრამატული თეატრის ბნელ და ბინძურ სარდაფში ხდებოდა, ქვევით ყვიროდნენ, თეატრის დარაჯი თავის საყვარელს, ნატალის ლანძღავდა.
      ზევითაც ყვიროდნენ, ოღონდ სცენის მუშები.ისინი დეკორაციას აწყობდნენ, ერთ საათში სპექტაკლი იწყებოდა. მაგრამ ზოზინობდნენ, ეზარებოდათ. ადმინისტრატორი გაჰკიოდა, მსახიობები ჩუმად ეწეოდნენ და დაბალ, მელოდიურ ხმაზე ჭორაობდნენ.
      ისმოდა ხმები,  ;ოჰ, მართლა!? ;  ...რას ამბობთ!  ,  შეხედე ამას....
    ყველას პირზე ეკერა ამბავი, რომელიც ერთი კვირის წინ მოხდა.
  ....შუა რეპეტიციის დროს, გამნათებელი საშა ჭერიდან ჩამოვარდა და იქვე, დიდ სცენაზე დაასრულა კარიერა. მაგრამ რეჟისორს, ნიკიტას, წარბიც არ შეუხრია, ისე განაცხადა:
      –––მაგის დედაც... განაგრძეთ რეპეტიცია....
      .... ყველაზე მეტი ნატალიმ იტირა... ესეც მშვენიერი საჭორაო თემა იყო...
    მაგრამ ახლა ყველა მაინც გულში სპექტაკლზე ფიქრობდა.
    .... ოჰ ეს თეატრალები!  ეს მსახიობები!  სცენაზე საათობით ტირილი შეუძლიათ  მაგრამ ისე კი ცრემლიც არ გადმოუვარდებათ ხოლმე....


      §                      §                    §                  §                  §                        §


    –––ნიკიტა მიხაილოვიჩ! ნიკიტა მიხაილოვიჩ! თქვენთან ვიღაც მოვიდა....
    ....დიდი რეჟისორი შეხტა და მოტრიალდა. მერე ხელები გაშალა და ორაზროვნად  დაიწყო....
    –––და მათ არ ესმით, თუ რასსსს  სსსჩადიან....
–––ნიკიტა მიხაილოვიჩ, გელოდებიან...
      ნიკიტა გაშეშდა. ის როლში იყო შესული ძალიან ღრმად და უჭირდა რეალობაში დაბრუნება.მაგრამ ცდილობდა. მსახიობები უსიტყვო აღტაცებით მიაჩერდნენ....  ნიკიტას სახემ, ერთიმეორის მიყოლებით ყველა გრძნობის ყველა შესაძლო ვარიაცია გამოხატა...ადმინისტრატორი გაფითრდა და ის იყო პირჯვრის გადასაწერად ხელი ასწია რომ ნიკიტა აზრზე მოვიდა.
    დაეხეტებიან... კარგით, კარგი მოვდივარ ახლავე!  თქვენ განაგრძეთ... უჩემოდ! მესამე სცენა... მესამე მეთქი!  და არავითარი ვარიაციები.... აქ მე ვარ უფროსი...
    და სწრაფად , ხელების ქნევით გავიდა, უკან ბაჯბაჯით ადმინისტრატორი გაჰყვა. თან სულ უკან იყურებოდა...
    მსახიობებმა  ტექსტები მიაგდეს, ზოგი ძირს ჩაჯდა, ზოგმა კამათი გააგრძელა...
    –––მე თქვენს ადგილას საერთოთ გრიმს არ გავიკეთებდი!–– დაიწყო ერთმა.
    –––რატომ?–––გაღიზიანდა მეორე...
    ––– იმიტომ რომ, თვალები ისედაც ჩასიებული გაქვს, ტირილისგან ხომ არა?
  მას ეწყინა და გაჩუმდა... პირველმა ტონი შეარბილა.
    –––დალევამ იცის... ეშმაკმა უწყის რას სვამ... ეშმაკის რძეს ხომ არა?
      ყველა ახარხარდა, ყველაზე ხმამაღლა ნიკიტა იცინოდა, ის კარებში იდგა, უკვე დაბრუნებულიყო....

      §                      §                      §                          §                            §

    ....ნატალის , რაც საშკა დაიღუპა, ძალიან შეზიზღდა ნიკიტა მიხაილოვიჩი, წარმოიდგენდა ხოლმე, აი ის შედის მის კაბინეტში, და ეუბნება ფრაზას რომელიც მისი აზრით ნიკიტას გაანადგურებს... როგორც ხელოვანს...
  –––ნიკიტა მიხალიჩ, თქვენ რომ შუა საუკუნეებში გეცხოვრათ, ინკვიზიტორი იქნებოდით....
    შემდეგ ხედავს თუ როგორ ვარდება შეძრწუნებული ნიკიტა ძირს და ბავშვივით ტირის.
    –––მაპატიე საშულიკ, ძვირფასო,.... მაპატიე....
    და ამის შემდეგ ნატალი ზიზღით უყურებს მას და იცინის... მაგრამ რატომ?  განა საშა დგას მის გვერდით? მისი ხელი უჭირავს და ნაზად ეფერება..?.
    –––– ნატალია მაქსიმოვნა... მე თქვენ მიყვარხართ....
    ნატალი პირს აღებს რომ უპასუხოს, მაგრამ ხმა არ ამოსდის...საშა ქრება და მის ადგილს სერგო იკავებს, რომელიც ძალიან გაღიზიანებულია, ის ტირის და თვალებიდან რატომღაც სისხლი ჩამოსდის, ხოლო ნიკიტა მიხაილოვიჩი ამ სისხლს ძაღლივით ლოკავს.... მერე ორივენი ოთხზე დგებიან და საუბრობენ... რომლის ტექსტი აშკარად ბიბლიური ხასიათისაა....
      ნატალის ჩასთვლიმა, მაგრამ სერგომ უხეშად ჰკრა ხელი, ქალმა სახე გაზინტლული ნაჭრით შეიმშრალა და არყის მოსატანად წავიდა....

        §                      §                              §                          §                            §

        ....ნატალის გზაზე გაახსენდა რომ ბოთლი არ წაეღო, დაბრუნება კი არ უნდოდა, ვინ იცის, იქნებ გინების გარდა კიდევაც უთავაზებდნენ უკანალში წიხლს... ამიტომ ამოიოხრა და ურნაში ქექვა დაიწყო.
        მალე გაუმართლა, პეპსის ბოთლი კარგად გამოიყურებოდა, ბოლომდე იყო გამოწოვილი და თავსახურიც ეფარა. ეტყობოდა ინტელიგენტს დაელია.
      ნატალია ფარდულს მიადგა. გამყიდველს ფეხები სკამზე შემოეწყო და ქალს ირიბად უყურებდა... მერე ამოიხვნეშა და ბოთლი უფერო, მყრალი სპირტით აუვსო.
      ....უკან წამოჩანჩალდა.გზაზე ვერაფერს ამჩნევდა რადგან თავდახრილი მოდიოდა.
ამიტომ ხელჯოხიან კაცს შეეჯახა... მამაკაცმა ჯერ ტუჩები აცმაცუნა სანამ საჭირო სიტყვას იპოვიდა.... მაგრამქალს  ეს არ სწყენია, ის ხომ მიჩვეული იყო.
      სარდაფში ქეიფი გაჩაღდა. ნატალის იქ სერგოს გარდა ვიღაც უცხო დახვდა, ისინი კარტს თამაშობდნენ. სერგო იბღვირებოდა და ჩუმად აგინებდა უდანაშაულო ნატალის.
      ბოლოს სერგო ადგა და კარტი ისე მწარედ დაყარა, რომ ჭიქები გადააბრუნა.
    ––––კარგიიი––– გააგრძელა სერგომ. თან ქალს თვალი ჩაუკრა.
    ნატალი ვითომ ვერ მიხვდა რა უნდოდათ მისგან.
  ––––გაიცანი, ეს მიშაა, ნუუუ... ძალიან მოეწონე...
    .... და აი ის მიხვდა რომ სერგომ ისევ წააგო. იქვე ტახტზე გადაჯდა და ჩუმად, თაგვივით გაისუსა. მამაკაცები სმას განაგრძობდნენ, როცა დასალევი აღარაფერი დარჩა, ორივემ თავი მოატრიალა და ჩაწითლებული თვალები თეატრის პროჟექტორებივით მიანათეს უბედურ, შიშისგან დაპატარავებულ ნატალის!
    სერგო ადგა, ტახტთან ძლივს მივიდა და ქალს რაღაც უჩურჩულა. ნატალის თვალები გაუფართოვდა როგორც პალტოს ღილები, მერე მძიმედ ჩაისუნთქა და კაბა გაიძრო...
    მიშა ჩუმად იჯდა და აშკარა ,არაჯანსაღი ინტერესით უყურებდა თუ როგორ დააწვინა მან ნატალია პირქვე. შარვალი შეიხსნა და მისდგა.
    ....ნატალი კვნესოდა, სერგო ბრდღვინავდა. მიშამ მეტი ვეღარ გაუძლო, ტახტს შემოუარა და ქალს თავი აუწია. ნატალიმ თვალები მილულა....
    მერე კი, სერგომ და მიშამ ქალი ხელში აიტაცეს და ორივე მხრიდან გაშმაგებული ტუმბვა დაუწყეს. ახლა მათი ხმები ერთმანეთში ჩაიხლართა და გაურკვეველი გახდა.
ამას ისიც ემატებოდა რომ ზევით, სცენაზე სპექტაკლი უკვე დაწყებულიყო...
    –––ილოცე ძილის წინ, დეზდემონა??? ––– იკითხა კარგად გამურულმა მავრმა და კბილები გააკრაჭუნა.
    –––ო, დიახ, ოტელო...–––უპასუხა განწირულმა დეზდემონამ და თავი დახარა...

    ....მიშა და სერგო ახლა უფრო სწრაფად მოძრაობდნენ, თან ცდილობდნენ ერთმანეთისთვის თვალებში არ შეეხედათ მერე აკანკალდნენ, დაიძაბნენ და ნატალის უკანალსა და ყელში  ერთდროულად გაუშვეს სპერმის ცხელი ჭავლი!  მიშამ პირველმა უშვა ხელი ქალს, რომელიც იატაკზე დავარდა და ყრუ ხმა გამოსცა...მიშამ ჯერ მას  დახედა გაკვირვებულმა, მერე მომუჭული ხელი გაშალა, რომელზეც რამოდენიმე ჭაღარა თმა ჰქონდა შერჩენილი...
      მამაკაცებმა შარვლები ამოიწიეს და მოსაწევად გავიდნენ.
    ...ნატალი ძლივს გამოერკვა. პირველი რაც იგრძნო, თავი საშინლად სტკიოდა, მერე თვალი რომ გაახილა, მის წინ საშინელი, შავი არსება დაინახა... შიშისგან ისევ დახუჭა თვალი.... ისევ გაახილა... მერე მიხვდა, თავი იატაკზე ედო, მის წინ სპერმის გუბე იდგა, რომელსაც დიდი შავი ტარაკანი მისდგომოდა და სანსლავდა....


        §                                    §                      §                          §                        §


    .........საშინელი რამ ესიზმრა.....
    სერგოს თვალები არაბუნებრივად გაფართოებოდა, პირი მოეღო და ყვიროდა , მაგრამ საოცარი რამ ხდებოდა, ნატალის არ ესმოდა მისი ხმა, თუმცა გრძნობდა რა უნდოდოთ მისგან....
      მერე ხელში ცარიელი ბოთლი აღმოაჩნდა, წამიც  და ის უკვე ქუჩაზე გადარბოდა, ქუჩაც უცნაური იყო და თუ რატომ, ნატალის ვერ გაეგო, მხოლოდ გარბოდა და გარბოდა, ქვედაბოლო ფეხებში ებლანდებოდა, ქარი თმას უწეწავდა...
    უცებ მყრალ ოთახში აღმოჩნდა, ცალ მხარეს ხის კარებები იყო ჩამწკრივებული, მოპირდაპირედ კი ფაიფურის, თეთრი ნიჟარები ეკიდა... და აი ნატალი მიხვდა რომ ის შემთხვევით მამაკაცთა ტუალეტში აღმოჩნდა, მაგრამ როგორ?
    ის იყო გამობრუნებას აპირებდა რომ გასასვლელი კარი ხმაურით მიიკეტა. ნატალიმ შეჰკივლა და ბოთლი იატაკზე დავარდა.
    ––––სად არის ჩემი არაყი, გათახსირებულო....––––ჩაისისინა ნაცნობმა ხმამ ზურგს უკან.
      ნატალი მიტრიალდა,მის წინ სერგო იდგა. მას უცნაური, ფერადი სამხედრო მუნდირი ეცვა ყვითელი სამხრეებით, ხელში გრძელი კვერთხი ეჭირა და შავ, გაპრიალებულ ჩექმებზე იტყლაშუნებდა.
      –––––სერგო, შეენ? საიდან, ღმერთმანი.... ––––დაიწყო გაკვირვებულმა ქალმა.
      ––––ხმა ჩაიწყვიტე, ბოზო!––––დაიღრიალა სერგომ.–––სამხედრო ტრიბუნალით შენ სიკვდილს იმსახურებ...  გინდა მოინანიო!?
      ...მან ფოჩებიანი კვერთხი ზევით აღმართა.  ნატალია დარტყმას ელოდა, თვალი დახუჭა და აკანკალდა.... მაგრამ მოულოდნელად , საიდანღაც მუსიკის ხმა გაისმა... რომელიც სამხედრო მარშს მოგაგონებდათ, მერე კაბინის კარებები ერთდროულად გაიღო და იქიდან სცენის მუშები გამოლაგდნენ, ყველას საზეიმო მუნდირი ეცვა და ხელში ბრჭყვიალა სასულე ინსტრუმენტები ჩაებღუჭათ. 
      –––აბაა!–– ყვიროდა სერგო. დანარჩენები მარშირებდნენ და უკრავდნენ. მერე სერგომ კვერთხი ზევით ასწია , ნატალიმ დაიჩოქა და თავზე აიფარა ხელი...
      –––აბაა!–––გასცა ბრძანება სერგომ.––––სდექ!  სდექ მეთქი!...
    სიჩუმე ჩამოვარდა.
    სადღაც წყალი წვეთავდა ...
    და დაიწყო იმპროვიზირებული პანაშვიდი!
    ....მუშებმა ინსტრუმენტები აკურატულად კაბინებში შეალაგეს და ნატალის გარშემო შემოეხვივნენ. ყველა სერგოს ბრძანებას ელოდა, ის კი ჩუმად დააბოტებდა და ფიქრობდა.
    –––მოამზადეთ იარაღი!!––– დაიღრიალა უცებ სერგომ.–––დატენეთ!
      ნატალიმ თვალი გაახილა, მუშებს შარვლები შეეხსნათ და მათი ხორცის იარაღები პირდაფჩენილლები უმიზნებდნენ საწყალ ქალს!
    –––ცეცხლიიი!––– გასცა ბრძანება სერგომ და თბილი და მყრალი შარდის რვა ჭავლი ნატალისკენ წამოვიდა...
      ...სერგოც მივარდა, გასწია მუშები და თავადაც გაუშვა ჭავლი. თან გამაყრუებელი გრუხუნიც მიაყოლა უკანალიდან... მას სხვებმაც მიბაძეს და ატყდა საშინელი სროლა...
  ექო ყრუდ და საზარლად გაისმოდა, მამაკაცები თან ხარხარებდნენ... ნატალი ღმუოდა და თავს არიდებდა ჭავლს, მაგრამ შარდის ჭავლი ძლიერდებოდა და ძლიერდებოდა... მერე სუნთქვაც გაუჭირდა.
    –––ბოლომდე, ბიჭებოო!––შეჰყვირა სერგომ.
    მერე ქალი ხელში აიყვანეს და კანალიზაციის მილში მის ჩატენვას შეუდგნენ.
ყველა ცდილობდა თავი გამოეჩინა, ერთმა მოხერხებულმა, ქალს ფეხსაცმელი გააძრო და უკანიდან შესტენა... ბოლოს ნატალის ფეხებიღა მოსჩანდა, მუშები მათაც დაებღაუჭნენ და ისიც ჩასტენეს...
      ნატალის სუნთქვა შეეკრა, უნდოდა ეყვირა და არ გამოსდიოდა, მერე ხელები აამოძრავა და გასცურა...სადღაც ზევით მზის შუქი მოსჩანდა... ფსკერს შეახო ფეხი, ზევით აიხედა და... თვალი გაახილა.
    ...პირველი რაც დაინახა სერგო იყო. ის შეშინებული სახით თავზე ადგა და წყალს ასხავდა...
    –––ცოცხალია...––გადაულაპარაკა მიშას და ორივენი წამოდგნენ, ამოისუნთქეს.
    ...ნატალიმ თავი გვერდზე მიაბრუნა და უხმოდ ატირდა....
     
      §                              §                                  §                          §                          §
 

  ......მეორე დღეს ნატალის თავი სტკიოდა და არც სხვა რამეები ჰქონდა წესრიგში.მხოლოდ მესამე დღეს შესძლო თეატრის მყრალი სარდაფიდან ქუჩაში, ჰაერზე გასვლა.
      დადიოდა. უაზროდ დახეტიალობდა. აღარც ფიქრი შეეძლო და აღარც სხვა რამ, მანამ ხიდზე არ შედგა ფეხი.შეჩერდა. ძირს ჩაიხედა,წყალი მოდიოდა, მოდიოდა და ნატალის სიმშვიდის საოცარი შეგრძნება დაეუფლა, თავი ძირს ჩაჰკიდა ,ტალღებს დაუწყო ცქერა.
        აღარ ახსოვს რამდენ ხანს იდგა ასე. თავი რომ ასწია, მზე ჩადიოდა.
    ...ყოფნა, არყოფნა, საკითხავი აი ეს არის!..–––გაუელვა თავში უცებ საიდანღაც. შეეცადა გაეხსენებინა და მიხვდა რომ ეს სიტყვები რომელიღაცა სპექტაკლიდან იყო. მერე თვალწინ ისიც წარმოუდგა, თუ როგორ ეჭირა უცნაურ სამოსში გამოწყობილ ადამიანს თავის ქალა და ესაუბრებოდა.
    ....––ყოფნა,.... არყოფნა...  ისიც გაახსენდა რომ როდესაც მას თეატრის ბნელ, მყრალ სარდაფში ინოვაციური მეთოდებით ჭიმავდნენ და ჭიმავდნენ სულის ამოსვლამდე, ეს ხმები ესმოდა ხოლმე ...
      და უბედურ ნატალის ერთ წამში ყველაფერი შეზიზღდა და მობეზრდა, დახედა საკუთარ ტანს, რომელიც უკვე ძვლის ტვინამდე იყო გარყვნილი და გადათელილი, როგორც ვიეტნამის ჯუნგლები ამერიკელი სამხედროების მიერ... შეეცოდა საკუთარი თავი, ძალიან შეეცოდა, უკვე ცრემლი აღრჩობდა, რადგან სულ მეტი და მეტი ახსენდებოდა,ბოლოს გაძარცული პირამიდები წარმოუდგა თვალწინ, განადგურებული ცივილიზაციები....ცრემლები სწყდებოდნენ და მდინარისკენ მიჰქროდნენ, ნატალი უფრო ძლიერად ატირდა, როცა წარმოიდგინა ტაილანდის ბორდელში ქალი რომელსაც ფული არ გადაუხადეს...ის აბღავლდა,ეჩვენებოდა რომ მდინარე ადიდდა, გადმოვიდა კალაპოტიდან ,ჯერ კოჭებამდე მოადგა წყალი, მერე ჩალურჯებულ ბარძაყებამდე...
    ნატალი მიხვდა რაც უნდა ექნა!
    მოაჯირს გადაევლო,მერე ყრუ დარტყმა იგრძნო და... სიჩუმე, უნაპირო და უსასრულო....
    გონს რომ მოვიდა, ფსკერზე იწვა და საოცრად კარგად გრძნობდა თავს, გასაკვირი იყო და სუნთქვა შეეძლო. გარშემო დიდი თეთრი თევზები დასტრიალებდნენ, ნატალი ხვდებოდა როგორ სწუხდნენ ისინი და ერთმანეთს ეკითხებოდნენ ცოცხალიაო თუ არა?.. ერთი დიდი თევზი მიცურდა მასთან და დიდხანს უყურა...  ნატალიმ თვალი დახუჭა და ჩაიჩურჩულა...––ყოფნა... არყოფნა...
    თევზები აფუთფუთდნენ, მერე ნატალი შექანდა, თეთრი თევზები ერთი ხელის მოსმით გაიფანტენ... მის წინ შავი ჩასუქებული თევზი აღიმართა, ის პირს აბჩენდა, მაგრამ ნატალის არ ესმოდა რას ამბობდა...
    ....განა  თევზები ლაპარაკობენ??
    ისევ შექანდა მერე ყურებში ხმაური იგრძნო.. ხმაურიგაძლიერდა და მან თვალები მოისრისა...ის რაც შავი, დიდი თევზი ეგონა, პოლიციელი აღმოჩნდა, ხოლო დიდი თეთრი თევზი, უფრო სწორად კი  ექიმი , გვერდზე ედგა და მისი ხელი ეჭირა.
    ნატალი მიხვდა რომ  ყოფნა სჯობდა.

                                                                            (გაგრძელება არის!)
    2008. მოსკოვი.  სერგეი ნეველი. (რეზო.)