ჩვენ გავიხსენებთ, დამეწვიე
მოგონებებზე. უკეთესად გამოვარკვიოთ
ერთმანეთისგან რამე თუ შეგვრჩა...
ჭიქა წარსულზე, მინიმალური
აწმყოს დოზებით, ჩვენ გავიხსენებთ...
ღიმილები, სევდები, ცრემლი-
ჩვენთვის არ არის... მხოლოდ-
მუხლები შეიძლება გადავიტყავოთ....
და მე გეტყვი, რომ ისევ ყვავიან ბროწეულები....
გამოცვლილი და გაცვეთილი
ბაღები მოჩანს, ძველ დღეებს შორის
ტოტებივით ამოზრდილი, უმომავლობით.
გადაითვალე, რამდენი წუთი დავკარგეთ
და მერამდენე მონატრების თვეში ვართ ახლა.
დამეწვიე, გადმოვალაგოთ ყველაფერი,
გამიზიარე-რომ შენც შენიშნე
ჩემს ოთახში ბროწეულის ხე,
აყვავდა მართლაც და ჩვენ მივხდებით-
როგორ უხდებათ მოგონებებს გადავიწყება...