| ავტორი: ჯიჯი ჟანრი: პოეზია 3 იანვარი, 2010 |
"თუ ვტოვებ გიჟის შთაბეჭდილებას დაო, ეს მხოლოდ გრძნობის ბრალია". გრანელი
როს პოეტი შეიშლება, მხოლოდ მაშინ შეიძლება მხოლოდ მაშინ შეიქმნება საოცარი ლექსები, როცა გული სხვაგვარ ღელავს, როცა გულში ცეცხლი ელავს, როცა ფურცლებს სისხლი ფერავს, ვერასდროს შეეშვები
პოეზიას გასაოცებს, საშველს, საშველს აღარ მოგცემს გაგაგიჟებს, მთლად ცეცხლს მოგდებს, პოეზია მეტია, ვერ ივიწყებ ასე მალე, როგორც ქალის ზღაპრულ თვალებს, ასე, ასე გაგაწვალებს, იგი ხომ ასეთია.
როცა სულ მთლად გაგაგიჟებს მაშინ შექმნი მარგალიტბს მაშინ, სწორედ მაშინ იწყებ წერას გასაოცების, ვეღარ იტან ვეღარ ლოდინს, მოდის, მოდის, მოდის, მოდის, თქეში ფურცლებზე გადმოდის და ზღვაური გრძნობები.
არის ქროლა სხვაგვარ ქართა, არის, ჰოდა... ჰოდა მართლა გრანელს ხომ ეს დაემართა, გადავიდა ჭკუიდან, რომ სურნელი მარად ჰქონდეს ლექსებს მისას, არ კვდებოდეს, სილამაზეც ასე მოსდევს სისხლად მდინარს გულიდან.
როს პოეტი შეიშლება, მხოლოდ მაშინ შეიძლება მხოლოდ მაშინ შეიქმნება საოცარი ლექსები, როცა გული სხვაგვარ ღელავს, როცა გულში ცეცხლი ელავს, როცა ფურცლებს სისხლი ფერავს, ვერასდროს შეეშვები.
24მაისი 2009
კომენტარები |
ილუსტრაციები |
რეცენზიები |
|
8. როს პოეტი შეიშლება, მხოლოდ მაშინ შეიძლება მხოლოდ მაშინ შეიქმნება საოცარი ლექსები, როცა გული სხვაგვარ ღელავს, როცა გულში ცეცხლი ელავს, როცა ფურცლებს სისხლი ფერავს, ვერასდროს შეეშვები. :) :-* როს პოეტი შეიშლება, მხოლოდ მაშინ შეიძლება მხოლოდ მაშინ შეიქმნება საოცარი ლექსები, როცა გული სხვაგვარ ღელავს, როცა გულში ცეცხლი ელავს, როცა ფურცლებს სისხლი ფერავს, ვერასდროს შეეშვები. :) :-*
7. ტერენტი გრანელი სონეტი
ლექსებს ქალაქში სასეირნოდ წაიყვანს დილით. ესმის ქუჩიდან ვიღაც მთვრალის ლანძღვა-გინება. სანთელს აანთებს გაწვალებით და ეტკინება, კედელზე კეფით მინახალი თავისი ჩრდილი.
ასეთ სიცოცხლეს ალბათ მხოლოდ სიკვდილი შველის: შუა ოთახში ჩამომჯდარა ჯირკზე როკაპი, ირგვლივ ჭინკები წრიპინით და მოთქმით როკავენ, ვენებში შხამი დაუდის და თავში ჰყავს გველი.
ათასში ერთხელ შემოივლის პოეტი-მეფე, ხის იატაკზე დემონიურ მოაბნევს შხეფებს. პოეზია კი ფილმად გადის ფანჯრის მინაზე:
როცა ბავშვობის მოგონება ამძიმებს სევდას, როცა ბახუსი-მამლაყინწა,ეცემა ელდად, როცა ლენორას თითებიდან წვეთავს სინაზე.
\ბექა ახალაია\
აჰა,მოგიტანე,კარგი ლექსი გრანელზე :):)
პოეზია კი ფილმად გადის ფანჯრის მინაზე :) ტერენტი გრანელი სონეტი
ლექსებს ქალაქში სასეირნოდ წაიყვანს დილით. ესმის ქუჩიდან ვიღაც მთვრალის ლანძღვა-გინება. სანთელს აანთებს გაწვალებით და ეტკინება, კედელზე კეფით მინახალი თავისი ჩრდილი.
ასეთ სიცოცხლეს ალბათ მხოლოდ სიკვდილი შველის: შუა ოთახში ჩამომჯდარა ჯირკზე როკაპი, ირგვლივ ჭინკები წრიპინით და მოთქმით როკავენ, ვენებში შხამი დაუდის და თავში ჰყავს გველი.
ათასში ერთხელ შემოივლის პოეტი-მეფე, ხის იატაკზე დემონიურ მოაბნევს შხეფებს. პოეზია კი ფილმად გადის ფანჯრის მინაზე:
როცა ბავშვობის მოგონება ამძიმებს სევდას, როცა ბახუსი-მამლაყინწა,ეცემა ელდად, როცა ლენორას თითებიდან წვეთავს სინაზე.
\ბექა ახალაია\
აჰა,მოგიტანე,კარგი ლექსი გრანელზე :):)
პოეზია კი ფილმად გადის ფანჯრის მინაზე :)
6. ზღვაური გრძნობები :D
ჯიჯი,გრანელს უკეთესი ლექსი უნდა დაუწერო :)
არ მომწონს. ზღვაური გრძნობები :D
ჯიჯი,გრანელს უკეთესი ლექსი უნდა დაუწერო :)
არ მომწონს.
5. graneli ascorebs. es leqsi ara
graneli ascorebs. es leqsi ara
3. წარმატებები. აქ ზედმედტად თეატრალიზებულია.არტისტიზმს გადააყოლე ლექსი. ხელოვნურია ძალიან.. მე არ მომწონს. მეტიც ლირიული გმირი (და არა ავტორი!!!!!!!!) კიდევ ვიმეორებ ლირიული გმირი !რომელიც ასეთი ფრაზებით ლაპარაკობს კომიკურია,ცოტა შესაბრალისი და ემოციურად გაუწონასწორებელი,ფსიქიურად მყიფე და ვერ შემდგარი პიროვნებაა.
მრავალ ახალ წელს.
წარმატებები. აქ ზედმედტად თეატრალიზებულია.არტისტიზმს გადააყოლე ლექსი. ხელოვნურია ძალიან.. მე არ მომწონს. მეტიც ლირიული გმირი (და არა ავტორი!!!!!!!!) კიდევ ვიმეორებ ლირიული გმირი !რომელიც ასეთი ფრაზებით ლაპარაკობს კომიკურია,ცოტა შესაბრალისი და ემოციურად გაუწონასწორებელი,ფსიქიურად მყიფე და ვერ შემდგარი პიროვნებაა.
მრავალ ახალ წელს.
2. აი ჯიჯი შენ შეიშალე უკვე...კარგია... გემრიელად, მშფოთვარედ და შეშლილად წავიკითხე... აი ჯიჯი შენ შეიშალე უკვე...კარგია... გემრიელად, მშფოთვარედ და შეშლილად წავიკითხე...
1. "როს პოეტი შეიშლება, მხოლოდ მაშინ შეიძლება მხოლოდ მაშინ შეიქმნება საოცარი ლექსები, როცა გული სხვაგვარ ღელავს, როცა გულში ცეცხლი ელავს, როცა ფურცლებს სისხლი ფერავს, ვერასდროს შეეშვები."
გულიდან გადმოსული სიმართლე..:)
"როს პოეტი შეიშლება, მხოლოდ მაშინ შეიძლება მხოლოდ მაშინ შეიქმნება საოცარი ლექსები, როცა გული სხვაგვარ ღელავს, როცა გულში ცეცხლი ელავს, როცა ფურცლებს სისხლი ფერავს, ვერასდროს შეეშვები."
გულიდან გადმოსული სიმართლე..:)
|
|
მონაცემები არ არის |
|
|