ყველა, მანქანების მზრუნველობით


მინდა ვიფიქრო,
(რაც მალე უკეთესი)
მე,
რომ,
კიბერნეტიულ მდელოზე,
ძუძუმწოვრები და კომპიუტერები,
ცხოვრობენ  ისე,
როგორც წმინდა წყალი
ელაციცება
უღრუბლო ზეცას,
დაპროგრამებულ ჰარმონიაში.



მინდა ვიფიქრო         
(ახლავე თუ შეიძლება)
ფიჭვებითა და ელექტრობით სავსე,
კიბერნეტიკულ ტყეზე
სადაც,
მოსეირნე ირმები,
ისე ჩაუვლიან კომპიუტერებს,
როგორც,
ახლად აყვევებულ ყვავილებს.

მინდა ვიფიქრო
(მგონი ცოტა დამაგვიანდა კიდეც)
კიბერნეტიკულ ეკოლოგიაზე,
სადაც,
საზრუნავისაგან გათავისუფლებულები,
ისევ ვერწყმით ბუნებას
და
ჩვენს დებთან და ძმებთან,
ცხოველებთან დაბრუნებულებს,
ყველას ერთად,
სიყვარულით გვივლიან,
მზრუნველი მანქანები.
















ALL WATCHED OVER BY MACHINES OF LOVING GRACE by Richard Brautigan (1968)

I like to think (and

the sooner the better!)

of a cybernetic meadow

where mammals and computers

live together in mutually

programming harmony

like pure water

touching clear sky.

I like to think

(right now, please!)

of a cybernetic forest

filled with pines and electronics

where deer stroll peacefully

past computers

as if they were flowers

with spinning blossoms

I like to think

(it has to be!)

of a cybernetic ecology

where we are free of our labors

and joined back to nature

returned to our mammal

brothers and sisters

and all watched over

by machines of loving grace.