ხატავს დღე, რუხ ნახატს,
      სახელად  '' საღამოს''
      და ღამეს გადასცემს, ის შავად შეღებავს...
      დღეს,როგორც ყოველთვის, და როგორც არასდროს,
      ჩემს ოთახს უშენოდ,ცარიელს, შევხედავ...

            *                    *                        *

      დღეს, როგორც ყოველთვის,  და როგორც არასდროს,
      შენს ხელის სითბოს ვგრძნობ, ფარდებს რომ ვეხები,
      შენს სუნთქვას დავეძებ, ჩემს ფანჯრებს რომ ახსოვთ,
    შენს სიტყვას ''მშვიდობით'' კარებთან შევხვდები...

        *                        *                        *

  ...ზამთრის ამ ცივ ღამეს, დღეს, როგორც არასდროს,
      და როგორც ყოველთვის,  ო როგორ მაკლიხარ!
      შენსავით ვერავინ მამშვიდებს, ვერ მათბობს,
      ვერავინ შენსავით
      ვერ მეტყვის
      ''მიყვარხარ''...

      *                            *                            *     
     
  ხატავს დღე, რუხ ნახატს,
  სახელად ''საღამოს''
  დღეს,როგორც ყოველთვის,
  დღეს, როგორც  არასდროს..............



                                             


                              31.01. (2010).  ს.ნეველი.