ჯერ ჩემი თავი გამომაქვს გარეთ
  და ვერ მოვხადე ქაფი ცდუნებებს.
  გემოს ვუსინჯავ ჯერაც სიამეს
  და მერე სულთან ზავებს ვუნდები.
  უაზროდ დავდევ ძაღლის კუდივით
  საკუთარ თავს და ვერ დავეწიე...
  წრეზე ტრიალი არის მუდმივი,
  დიდი სიჩუმე სანამ მეწვევა...
  დრო ცოდვის სამოსს ძაფებად დაშლის
  და ერთ გორგალში ჩატევს ცხოვრებას.
  ხსოვნა კი გარბის ბავშვობის სახლში,
  რომ დრომ  ვერ შეძლოს ჭერის მორღვევა.
  ჯერ თავი ისევ გამომაქვს გარეთ
  და ტანზე მაყრის ყველა ნაფიქრი.
  მოდი, სასჯელი მითხარი, ბარემ,
  დროვ, ატუზულო გულის კარს იქით...
       
  მიკრო სამყარო

ცხოვრობ სამყაროში მიკრო,
მოდურ "სევდა-ფართზე" ზიხარ.
ფიქრი შენს გარეშე ფიქრობს,
რა ხარ და საერთოდ, ვინ ხარ...

ცხოვრობ სამყაროში მიკრო,
ყველაფერს არაფრით ახსნი.
მხოლოდ "ცნობად სახეს" იკრებ,
  სხვებს რადგან აღარ აქვთ ფასი...

ცხოვრობ სამყაროში მიკრო,
ტვინი აშლილ ორღანს მოჰგავს.
გულის გაგრილების მიკრობს
როგორ გულმოდგინედ ზოგავ...

ცხოვრობ სამყაროში, სადაც
დიდი "სულერთია" მეფობს.
და თუკი იცხოვრე სადად,
მიუღებელი ხარ ერთობ!..

ცხოვრობ სამყაროში ქუჩის
და ბრბოს კანონების ნებით,
თუ გინდა აბზიკე ტუჩი,
მაინც ამ კანონებს ყვები...

ცხოვრობ უსაშველო დროში,
სიცარიელესაც ვერ თმობ.
მიდი, უკუჰყარე ქოში!
ანდა, დაეკიდე გრძელ თოკს!..

ცხოვრობ სამყაროში მიკრო,
მოდურ "სევდა-ფართზე" ზიხარ.
მაგრამ, მაინც ხომ ფიქრობ,
რატომ ხარ, რა ხარ და ვინ ხარ?...