ადექი, ზარია... იმსხვრევა ფანჯრები,
ახლა ხომ, ისეთი ფიქრებით დათვერი
რომ, აღარ გცალია -
ფერადი ფანქრებით დახატო სიჩუმე...
გაიგე, ქარია,აღარ შეუძლიათ,
წარსულის საძებნად გაქცევა ოცნებებს -
სადღაც რომ გამქრალან,
ასეთი მარტივი სიტყვების თამაშით.
დამთავრდა პარტია... საკუთარ თავს უკვე
რამდენჯერ უცხადებ შამათს ლაზიერით...
არ იცი, ღამეა,  თუ უკვე გათენდა,
არეულ საათზე ისრებს ატრიალებ 
დაკარგულ წამებად, უცნაურ იერით.
უკვე რა ხანია, მიხვდი რომ არ გძინავს...
და ასე, მარტივით შეშლილი, დადიხარ,
დაეძებ გასასვლელს ამ უცხო ოთახში...
აქ სადღაც ბზარია... და ისევ დაცლილი
ვნებების ფანტომი აწვალებს გონებას.
ფიქრები შიშველი...
გაიგე, წამია ცხოვრება,უაზრო,
შენ უკვე აღარ ხარ და მაინც, ნახტომი
ჩამსხვრეულ ფანჯრიდან ვერაფრით გიშველის...
ამიტომ, ადექი, ზარია... გააღე კარები.
წუხელ ხომ ისეთი ფიქრებით დათვერი,
რომ აღარ გცალია და არც გაქვს სურვილი
ფერადი ფანქრებით  დახატო სიჩუმე...
რომელიც ამ წუთას ძალიან გაკლია.