***
ეს დღეები ჩემი თეთრი ხერხემლიდან ამოიზარდა.
ზურგი  მტკივა.
ვიცი ახლა მთელი წელი ყვავილივით უნდა ვუარო
ყოველ განთიადს, ყოველ ღამის ნაცრისფერ სურვილს
და ხანდახან ამ მტკივანი ზურგით მივეყრდნო
შუადღის ნათელ და დაბნეულ ორომტრიალებს.
----               
ახლა ღამეა. ვწერ და მომწონს სიტყვის ციალი
და კარგად ვიცი, ხელისგულზე შერჩენილ ჭინკებს
თუ მოვახერხებ და მივაწვდი სტრიქონს ფიალით
ან მთის ქალივით თუ მოვუხვევ სიცოცხლის ხინკალს
განთიადამდე მთელი გულით მიერთგულებენ.
-----
ჭინკები ხელის მფეთქავ გულზე.
გულში ტკივილი
და მოყვავილე ხერხემალი თეთრი ვუალით
ჩემი ლამაზი სასჯელია და ასეთ ყოფას
მარადიული ყვავილივით უნდა ვუარო.
12.02.2010