ცარიელი ბოთლების ანგელოზი

  მე არ ვუყურებ კურიერს და არც ჯეობარს . მე არ ვარ ზრდილობიანი და არ მესმის სიტყვა "ეთიკის" მნიშვნელობა. მე არ ვიცი ვინ ან რა მიყვარს ყველაზე მეტად იმიტომ, რომ მე არ ვიცი საერთოდ  ვინმე თუ მიყვარს.
  მე მიყვარს ის, ვინც დილით ბოთლ ლუდს გამომიწვდის.
  მე მიყვარს ის, ვინც მთვრალ მწერალს გაუწოდებს ძუძუს.
  მე მიყვარს ის, ვისაც არ ვუყვარვარ, მაგრამ მოწონს ჩემთან...
  მე არ ვაგროვებ სიგარეტის მომგებიან ყუთებს, მე ვაგროვებ ცარიელ ბოთლებს, ვუყურებ მათ და ვხვდები რომ ტყუილად არ ვცხოვრომ.
  მე მიყვარს უთენია ქუჩაში სიარული, ასეთ დროს თბილისი კარგია.
 
  არ მიყვარს როდესაც მთხოვენ სიგარეტს და არც კოლოფში დარჩენილი უკანასკნელი ღერი მიყვარს.
  არ მიყვარს, ჩემი ნაქირავები ბინის პატრონი.
  არ მიყვარს, როდესაც მთხოვენ რამის ახსნას.
  არ მიყვარს ვარჯიში და არც სომხები.
  არ მიყვარს კითხვები და განსაკუთრებით კითხვა "რატომ".

  არასოდეს მიფიქრია სიკვდილზე და არც პოლიტიკა მადარდებს. უბრალოდ არ მომწონს რომ კვერცხი გაძვირდა. არ ვფიქრობ იმაზე თუ რა მაქ, რა მექნება ან რისი ღირსი ვარ.
  მე მაქვს ცარიელი ბოთლები და ისინი ჩემთვის ყველაზე ძვირფასნი არიან. ისინი ჩემი ცხოვრებით არიან ავსებულნი, ჩემი ყოველდღიური ცხოვრებით.
  რომელსაც გინდა დაადე თითი და მე გეტყვი რაზე ვფიქრობდი მაშინ, როდესაც ამ ბოთლს ვცლიდი.
 
    მე ცარიელი ბოთლების ანგელოზი ვარ.