იმიტირებული ომის გამოცხადებამდე
2 საათით ადრე დაწერილი...

ვცხოვრობ აქ და მენატრება სამშობლო,
ვირტუალში ყველაფერი კაშკაშებს.
გამიხადეს ცხოვრება უთავბოლო,
გაზრდილებმა მსუყე "მანი ქაშაზე".
ოცი წელი ვისმენ ერთს და იმავეს,
- გაუმარჯოოს! გულზე მჯიღის დარტყმებით.
თითქოს თოკით იმ ჭადარზე მიმაბეს,
ქუჩის ბრბომ რომ შეურყია საყრდენი...
ვერ გაგვიყო ევროპამ და აზიამ,
მენტალობას მედალი აქვს ორი მხრით.
მხარზე ისევ ეშმაკები გვაზიან,
რომ სიბრიყვე ჩავიდინოთ მორიგი.
ძველი ბოზი ახალს მორალს უკითხავს,
თავხედობა თავმდაბლობას დასცინის.
სათნოება ნერვებს უშლის უტიფარს
და სულელი გვმოძღვრავს ბრძენი კაცივით...
ებრაული ერთი წყევლა არსებობს,
- არც იცოდე და არც სხვისი გესმოდეს!
ჰო, ჭკვიანებს არ ვწყალობდით არ ერთ დროს,
ზოგჯერ ტალახს, ზოგჯერ ტყვიას ვესროდით...
უაზრობის კარუსელზე ვტრიალებთ,
ამ წრებრუნვას ბოლო მაინც არ უჩანს.
ჰო, რიგითი მოქალაქე მქვია მეც
და სხვებივით მეც თავს ვიგდებ აბუჩად...
ზოგს სიმდიდრის, ზოგს არქონის ღლის ჯავრი,
უკეთესი დრო არა და არ დგება.
მთავარია, დაიწერო პირჯვარი,
"მარშუტკიდან" თუ გამოჩნდა სამება...
დავსდევთ მიზანს, როგორც ძაღლი თავის კუდს,
ძველ ნაღმებზე მეათასედ ვფეთქდებით.
ის მიზანიც იქნებ, არსად არის, თუ
ტროას ცხენმა გადათელა ფეხებით...
ყველაფერი ერთ დიდ აბსურდს მაგონებს,
არც ფარას და აღარც ყოჩს რომ არ სჯერა.
ჰგავს ქვეყანა გადაღებილ ვაგონებს
და "ეს ვე"-ში სხვა ხალხი ზის ამჯერად...