ზღვაში მბჟუტავი მზის თავი მოსჩანს,
და მოგვაგონებს კანდელს ზეთიანს
ახლაღა ვხვდებით, ხვიჩა და გოჩა -
სამეგრელო და აფხაზეთია!

ფრთები შეასხა ქარმა ტალავერს,
მზე ზღვაზე სხივებს სიმებად ჭიმავს...
იყო ქართველი ამასთანავე,
იყო პოეტი - ძნელია ჯიმა.  სასიამოვნოა თქვენთან შემოსვლა!!

უფ რა კარგია. გაიხარე ავტორო++++++

"დნება ყველა ოცნება, რჩება მხოლოდ იმედი,
რჩება მხოლოდ იმედი, გულზე გამოკერილი,
"მოვა, მოვა მშვიდობა, როგორც სატრფოს წერილი!"...
ღმერთმა იცის, რამდენჯერ ჩვენს უღმერთო წამებას,
ბედის ირონიამაც ცალი თვალით უყურა....
სანამ ძმობა ძალგვიძს და გვახსოვს წმინდა სამება
ჯიმალობა დიხვამუ! საქართველო უღურალ!"

გაიხარეთ. სხვა რომ არაფერი დაწეროთ ეს ლექსიც საკმარისია... +555555555555555555555555555555555555555555555............................+5

პატივისცემით:

გეენრიი <3 ვაიმე ეს ახლა ვნახე <3 როოგოორ მოომეწოონაა <3

გაიხარე ქართველო...........

გაიხარე ამ ლამაზი ლექსისთვის:)

პოეტი ხარ........ მე არ ვიცი პირველი თუ მეასე..........მაგრამ პოეტი ხარ ნაღდი........თან ქართველი პოეტი........შემოგევლე შენა.............................მე არ წამიკითხავს შენი ლექსები...........ეხლა ვნახე..................
ენგური მძიმედ მიათრევს კურტანს,
ვირჩენთ აჭარას და აფხაზეთი
ისევ შეგვეხსნა ჭრილობად გულთან...
..............უხხხ...................

გასაგებია, გენრი მეოცე საუკუნეში ყოფილა ჩარჩენილი, მაგრამ არის ნეტა აქ ვინმე თანამედროვე პოეზიის "გადამრჩენელი", რომელიც გაგვარკვევს გრამატიკის ცოდნის როლზე 21 საუკუნეში.  საინტერესოა, მოიყვანო მაგალითად ლექსი, რომელიც მთავრდება სიტყვით–"დაგაბავენ". :))) 

გენაცვალე

მიყვარს გენრის პოეზია, შეიგრძნობ მის სულს და  და ზიარი ხდები მისი ენერგიისა!!!

    მიყვარს ეს ლექსი!

გენრიელი კაცის გენრიელი ლექსი:)
მომენატრე გენრიალურო:) ++

ზღვაში მბჟუტავი მზის თავი მოსჩანს,
და მოგვაგონებს კანდელს ზეთიანს
ახლაღა ვხვდებით, ხვიჩა და გოჩა -
სამეგრელო და აფხაზეთია!
5

: D
ჰო, პირიქით : D


მაჭავარიანიო...

ან "უფლისციხესთან სისხლისფერი ყაყაჩოს წვეთი"-ო... როგორც გინდათ...

ლებანიძესაც ეტყოდა ვიღაცა რატომ წერ "შენ სისხლო ჩემო სად არ დაღვრილო"-ო. ეგ უკვე ამოწურულიაო " - ვის ეტყოდაო, ვისაო? :) აბა ავტორი დამიზუსტე :)

ლადოს მერე იყვნენ მუხრანები, მურმანები, შოთაები, მორისები...

ლებანიძესაც ეტყოდა ვიღაცა რატომ წერ "შენ სისხლო ჩემო სად არ დაღვრილო"-ო. ეგ უკვე ამოწურულიაო : ) წარმომიდგენია რა პასუხს გაცემდა ბატონი მურმანი : D

ახალს აქვს თავისი მუღამი, ძველს კიდე - თავისი... ეს არის სულ : )

"კოლხ ოსურიშ ჩილამურს სანამ პეშვში დავიტევთ
ნუ გავატანთ ქართულ სულს ზღვისტორიულ დინებას! -
სანამ სარფთან შავ ზღვაზე მზის მოჭრილი თავი დევს,
სანამ ტალღა კოლხეთის გულმკერდს ეპოტინება...
.
.
.
ყოველ დილით, კოლხეთში, ჩვენი წილი მზე ტირის
და გადაღმანაპირელ მთას მისტირის ერთი მთა,
ამ ეპოქის სათქმელსი დავსვათ ჩვენი წერტილი,
ჩვენი მრავალწერტილი, შორის მრავალწერტილთა!..."

შესანიშნავია.  ვეთანხმები ველურს.

მარიამს გამოვეპასუხები აქ და ვიტყვი რომ მსგავსი რამ არავის უთქვამს,რომ ჩამოწერილი არის ან იყოსო.

უბრალოდ დიმამ დააფიქსირა თავის აზრი ამ თემასთან დაკავშირებით
და საკმაოდ მაღალი ხარისხის თოფურიას ვერლიბრი მოიტანა თუ როგორი პატრიოტული ლირიკა ხიბლავს მას.,

არ არის საჭირო იმის უტრირება თითქოს რამის ჩამოწერა გვინდოდეს ჩვენ.

მსგავს თემატიკაზე ამავე ავტორის ლექსი "ცალი ხელით ცოტნე ვზარდეთ...."(სათაურს ვერ ვიხსენებ) ჩემთვის ძალიან მაგარია.

ასე რომ .................

წარმატება ყველას.

21 საუკუნემ შეწამა პატრიოტიზმი... აღარ არის დრო პატრიოტიზმის.. ან აი მითხარით რატომ... ოღონდ ძალიან გთხოვთ ნურავინ მეტყვის თამარის დავითისო და რუსთაველის ქვეყანაო.. აწმყოთი მიპასუხეთ  : ) 

ხო ვთქვი მეზარებათქო :დ

მადლიობა რომ წაიკითხეთ ჩემი კომენტარი და იმდენად იმოქმედა თქვენზე ამხელა "რეცენზიების" წერა მოგინდათ. :დ მეტის იმედი არც მქონია.

ნინოს და ნიაკოს დავეთანხმები, არ უნდა ითვლებოდეს სამშობლოზე წერა ჩამოწერილ და დავიწყებულ თემად....
მაშინ ეგრე იმდენი თემა და თემატიკა უნდა ჩამოვწეროთ ეპოქებთან ერთად, რომ თუ კარგად გადავხედავთ, წმინდა აღარაფერი დარჩება....

ლექსს +5 :)

მუსიკაში მევასება იოჰან სებასტიან ბახი , პოეზიაში - მეწერებ პირველი ბოხი :D

ლეგენდა ხარ.
მეწერებ პირველი ბოხი ამბობს ამას.

შენი ხმა მომესმა ახლა... უნდა წაიკითხო ეს ლექსი ჩვენთან, გენაცვალე...

და ნინი, ასე არასოდეს მომწონებიხარ. უბრალოდ, ქედს ვიხრი შენს წინაშე, გოგონია :)

ჰო, ბახუტაშვილმა, ყელში ამომივიდა უაზრო პოლემიკებიო, არ ვპოლემიკობ, არც ვაპირებ ბახუტაშვილთან პოლემიკას, საკუთარი აზრის დაფიქსირება მინდა მხოლოდ:
"სამშობლო მიწაა, მიწა, რომელსაც ხელში აიღებ და ძირს დაყრა გენანება. სამშობლო სოფელია, სადაც ყველა გოგო შენი მეგობარია და ცოლის მოსაყვანად მეორე სოფელში გიწევს წასვლა... სამშობლო ვენახია, თუ დაბლარია, დაჩოქილმა უნდა მოკრიფო, თუ მაღლარია, ხელებაპყრობილმა, ორივე საოცრად ჰგავს ლოცვას და ლოცვაც ისე არაფერს უხდება, როგორც სამშობლოს... ასე უცებ, მოულოდნელად და ისიც ქუჩაში სამშობლოსათვის სიკვდილი შეიძლება, ხოლო იმის თქმა თუ რა არის სამშობლო, არ შეიძლება"... ეს ნოდარ დუმბაძის სიტყვებია... ამასაც გამოუძებნის ალბათ, ვინმე რაიმე "ხარვეზს"... ესეც ალბათ, ვიღაცისათვის გულზე ხელის ბრახუნი და ურა-პატრიოტიზმია. ისე, რაა ეს პატრიოტიზმი, გენიალური სიტყვა გვაქვს ქართველებს, მამულიშვილობა. ეს ლექსი, ჰენრი დოლიძის ეს ლექსი, მამულიშვილის ლექსია, ისეთი, როგორიც არის, ყველაზე ნაღდი, ძლიერი, ემოციური, ორიგინალურად დაწერილი და სიყვარულით სავსე, რაც მთავარია, გულწრფელი. დღეს, ახალგაზრდა პოეტებს შორის, ალბათ, თითო-ოროლა თუ შეძლებს ასე უმღეროს საკუთარ სამშობლოს, სწორედაც, უმღეროს. ამ ლექსის ავტორისთვის სამშობლო არც ხაჭაპურია, რომლის მხოლოდ ყველი იჭმევა, არც დანაცრული მჭადი და არც საგულდაგულოდ შენახული ბინძური საცვალი. ამ ლექსის ავტორისთვის სამშობლო ყველაფერია და უფრო მეტიც, ვიდრე სიტყვა "ყველაფერი". არცაა გასაკვირი, დღეს, როცა საზოგადოება ცდილობს წინ წამოსწიოს სიყალბე, უსამშობლოობა, ურწმონოება, უსიყვრაულობა, სიცრუე, გაუტანლობა, მკვლელობები, ისტერიკა, და ამას ცდილობს ნელ-ნელა, წვეთ-წვეთობით, პირდაპირი ეთერიდან, პრესიდან, რადიოდან, შემოქმედებიდან, ცდილობს ნელ-ნელა მოგვახვიოს თავს ტრადიციების რღვევით მიღებული "სიამოვნება", არ მოეწონოს ვინმეს ეს ლექსი. მაგრამ... ჰო, კიდევ კარგი, რომ მაგრამ...

მენატრები, ძამულია :-* და იხარე შენ, ძალიან ძლიერო ქართველო, იხარე და ახარე ეს საშინლად დაღლილი, არაქათგამოცლილი ქვეყანა, ზოგიერთები იოლად რომ გაყიდიან რაგინდარა ნივთზე...

ასეთი ემოცია არის ყველა პატრიოტულ-ფილოსოფიურ-ორიგინალურ ლექსზე მეტი პოეზია.

ნინ, გენაცვალე შენ, რაც შეეხება ამ ლექსს და საერთოდ გენრის, როგორც პოეტს, გენიალურია, მომიყვანეთ მისი ასაკის, უფრო ძლიერი პოეტი. ასე რომ... და საერთოდაც -

მთებს დაუხურავთ ქუდი გაზეთის...
ენგური მძიმედ მიათრევს კურტანს,
ვირჩენთ აჭარას და აფხაზეთი
ისევ შეგვეხსნა ჭრილობად გულთან...

ეს არის გენიალური და მაგარი... მთლიანად ასეთია ლექსი...

პროსტო ერთია, სამშობლოზე ლექსის დაწერა არ არის ადვილი, მაგრამ სამშობლოზე დაწერილი ლექსი უნდა უყვარდეს კაცს.

მახსოვს ჰენრის წაკითხული  ეს ლექსი ბათუმში 22 მაისს.

ძალიან მომეწონა რაც წაიკითხა და როგორც წაიკითხა 

555+++

რაც პათოსს შეეხება მგონი არასწორი მიდგომა გვაქვს მაგ სიტყვასთან დღეს.

მე არ ვფიქრობ რომ ამ ლექსის წაკითხვის დროს მკერდზე მჯიღი უნდა ირტყა, აბა სცადეთ და წაიკითხეთ თუნდაც ჩურჩულით.

""მიწა გადმოსწიეთ,
ოღონდ ფრთხილად, მთები არ დაიშალოს!
ისე გიყურებ, როგორც ფერეიდნელი ბავშვი
საზღვრის იქით გაშენებულ ვენახს.
შეიძლება გავძვრე კიდეც ცისარტყელას ქვეშ,
სირბილით ვიარო და მოვიდე,
რომ ვიცოდე, მარტო მე არ მენატრები,
რომ ვიცოდე, ეს მართლა ვენახია
და არა დაუკრეფავი, რომელშიც არ უნდა გადავიდე.
რომ არ ვიცოდე ის, რაც ზუსტად ვიცი –
შენ მხოლოდ მითმენ,
მეტი არაფერი."

"სამშობლო იქ არ არის სადაც დაგაბავენ"


ეგ არის ყველაზე დიდი უბედურება, მე ამ ლექსს არაფერს ვუწუნებ მაგრამ ჰენრის ლექსიდან ამ ლექსამდე სწორედ იმხელა სამშობლოა დაკარგული რომ ის თემატიკა მოძველებული გვეჩვენება და ეს ახალი რაღამცაა უპირატესობას ვანიჭებთ. თუ როგორ?

ზვიად რატიანის "ნეგატივი"-ს რაც შეეხება უფრო მიკროპოემაა ვიდრე ერთ ამოსუნთქვაზე ამოყოლილი ლექსი და აქ შედარებლად არ გამოდგება.

"ზერელეა, რითმებზე და ზედაპირულ ეფექტებზე გათვლილი. თუ მაინცდამაინც გულზე მჯიღის ბრახუნიანი და სუფრაზე საკითხავი პატრიოტიზმი უნდა კაცს, ლადო ასათიანმა ძალიან ხარისხიანად გააკეთა ეგ საქმე და მეოცე საუკუნემ ზოგადად(პირადად ჩემთვის ამოწურა) ახალი სისხლია საჭირო."

:) :) არაფერი არ არის ამოწურული, ყველა მის დასაწერ ლექსს წერს, და ყველას მისი სამშობლო აქვს საკუთარ ნაწერში, თუმც მაინც ვამბობ რომ ის სამშობლო რომელიც ჰენრის ამ ლექსში აქვს ყველას სამშობლოა თავისი დაკნინებული პათოსით, ყველაზე უფრო...

ნუ ქვედა კომენტარი საკმაოდ კორექტულად, მაგრამ მაინც მე მეხებოდა ვგონებ. :) თუ არ მეხებოდა ბოდიში(აქვე გენრისთანაც) ხოდა მაინც გამოვეპასუხები. (ხო არაფერი შავდება პოლემიკით)

სამშობლოზო კი არა (რაც თავისთავად ღირებულებაა), პენიცილინის ცალიელ ამპულაზეც შეიძლება კარგად დაწერა. ჰო, პატრიოტულ ლირიკას ძალიან დიდი ადგილი ეკავა 20 საუკუნეში მაგრამ აგერ ადგა ახალგაზრდა  თეა თოფურია და 21 ში სიგიჟე დაგვიწერა, უპოვა ახალი გასაღები ამ თემას.

"მიწა გადმოსწიეთ,
ოღონდ ფრთხილად, მთები არ დაიშალოს!
ისე გიყურებ, როგორც ფერეიდნელი ბავშვი
საზღვრის იქით გაშენებულ ვენახს.
შეიძლება გავძვრე კიდეც ცისარტყელას ქვეშ,
სირბილით ვიარო და მოვიდე,
რომ ვიცოდე, მარტო მე არ მენატრები,
რომ ვიცოდე, ეს მართლა ვენახია
და არა დაუკრეფავი, რომელშიც არ უნდა გადავიდე.
რომ არ ვიცოდე ის, რაც ზუსტად ვიცი –
შენ მხოლოდ მითმენ,
მეტი არაფერი."

"სამშობლო იქ არ არის სადაც დაგაბავენ"

უამრავი მაგალითის მოყვანა შემიძლია კიდევ კონვენციური თუ არაკონვენციური (თუნდაც თანამედროვე) პოეზიიდან. ხარანაულმა დაწერა "და აი მე ვიყიდე ქვეყანა" , რატიანმა"ნეგატივი 20 წლის შემდეგ" . საერთოდ ავტორთნ რომ შედიხარ და რაღაცეებს აკოპირებ უხერხულია, იმიტომ რომ ეგრე ყველასთან არის შესაძლებელი, შეხვიდე და უკეთესი დაუკოპირო,. აქაც ბოდიშს მოვიხდი, უბრალოდ მინდოდა მეთქვა, რომ აქ , ამ ნაწერში გატარებული პათოსი და მიდგომა არის ჩემთვის მიუღებელი, თემა კი არა. ზერელეა, რითმებზე და ზედაპირულ ეფექტებზე გათვლილი. თუ მაინცდამაინც გულზე მჯიღის ბრახუნიანი და სუფრაზე საკითხავი პატრიოტიზმი უნდა კაცს, ლადო ასათიანმა ძალიან ხარისხიანად გააკეთა ეგ საქმე და მეოცე საუკუნემ ზოგადად(პირადად ჩემთვის ამოწურა) ახალი სისხლია საჭირო.

პატრიოტიზმი ძალიან განსხვავდება "ურა პატრიოტიზმისგან". მე ვთვლი რომ ვასხვავებ.

პატივისცემით. :)

"მზე ზღვაზე სხივებს სიმებად ჭიმავს..."
.
"ამ ეპოქის სათქმელში ჩვენ ვართ ერთი წერტილი,
ერთი მცირე წერტილი შორის მრავალ წერტილთა"
.
"ზღვისტორიულ დინებას!"

ამის დაუნახავად გასვლა შეიძლება ამ გვერდიდან???

"ზღვაში მბჟუტავი მზის თავი მოსჩანს,
და მოგვაგონებს კანდელს ზეთიანს
ახლაღა ვხვდებით, ხვიჩა და გოჩა -
სამეგრელო და აფხაზეთია!"
.
ამის უემოციოდ დატოვება შეიძლება?

"მთებს დაუხურავთ ქუდი გაზეთის..."

ეს განა პოეზია არ არის?


დღეს იმდენად ძალით გადაიყვანეს პატრიოტული თემატიკა მოდიდან ახალგაზრდა შემოქმედებმა რომ უკვე სასირცხვოც კი ჰგონიათ საქართველოზე წერა, უკვე გასაბედი ხდება პოეზიაში სამშობლოზე ლექსის მიძღვნა და ეს პროცესი იმდენად ქვეცნობიერად მიმდინარეობს რომ მართლა როდის ვხვდებით ასეთები საკითხავია და როდის ვირგებთ იმ ნიღბებს, რომლებიც სახეზე სამუდამოდ გვეკვრის.

წალეკა სუიციდებმა, პირადმა ტკივილებმა, ყალბი სიყვარულის და მიძღვნების თემატიკამ დღევანდელი ლიტერატურა.

უკვე საკითხავი ის არის რას ვწერთ ქართულად და სად ვწერთ ქართულად.

გულდასაწყვეტია ეს ყველაფერი.

5555555555

როგორც ყოველთვის გენრიალურია :)++

მონასმენი მაქვს მე ეს ლექსი  : ) და ცხადია მომწონს : ) ჯიმა... : ) ადრესატიც ვიცი : )

კოლხ ოსურიშ ჩილამურს სანამ პეშვში დავიტევთ
ნუ გავატანთ ქართულ სულს ზღვისტორიულ დინებას! -
სანამ სარფთან შავ ზღვაზე მზის მოჭრილი თავი დევს,
სანამ ტალღა კოლხეთის გულმკერდს ეპოტინება...
                                                მომწონს და თანაც ძალიან...5555555
                                                ვფიქრობ რომ პოეტი იქნება ეს თუ მწერალი  ქვეყნის ბედი უნდა სტკიოდეს და აწუხებდეს...
                                                გულწრფელად რათქმაუნდა და არა მარტო ყვირილით...ისე თუ გულწრფელად და თან ლამაზად ყვირის... იყვიროს, რა მოხდა მერე...:) 

სხვას თავი დავანებოთ ამ ლექსს რითმები აქვს გამართული და ყურს არ გჭრის, რაც მთავარია,  მაქსიმალურად გულწრფელია, არაა ნაწვალევი, შედარებებიც სადა და სათქმელის შესაბამისია, ასეთი სტილის ლექსებში გენრი დოლიძეს ტოლი არ ყავს ჩემს თვალში. 



5

მაგარია ძმა...

5+ (ოდნოკლასსნიკის პონტში) :D

"სამშობლოს ხმით ყვირილი პოეტური ბედია"

ასეთი ფრაზები მე ასე მგონია,რომ 20 საუკუნის გადმონაშთია.

ბევრი ძალიან გაცვეთილი სახე იყო.

ეს და კავშირი რითმისთვის ყოველთვის ვამბობ რომ არ მომწონს.და ობიექტურადაც სუსტია.


იყო ქართველი ამასთანავე,
იყო პოეტი - ძნელია ჯიმა.

ასეთი რამეების არასოდეს მესმოდა.


აგერ იმდენს მოწონს ჩემი ერთის არ მოწონება რას დააკლებს.
დიმიტრი ბახუტაშვილი. 2011-06-14 22:10:22

გავმეორდები.

გენრიიიიიიი,  როგორ მომენატრა შენი წაკითხული  ლექსი ძამიკო! ძალიან ჩემი ლექსია ეს და მაგრად მესიამოვნა ამის წაკითხვა. დღეს სუფრაზე ვიყავი ძირითადად სოხუმელები  ვისხედით და წავიკითხე  ლეპტოპიდან. მიყვარხარ მაგრად .

5

henri,mogikitxe Zma da es leqsi mesmoda axla sheni wanakitxi da magrad momewona. vimedovneb rom realurad movismen am ulamazes striqonebs Seni xmiT;) +++++

არ არი ეს კარგი ლექსი (მე ვფიქრობ)

"სამშობლოს ხმით ყვირილი პოეტური ბედია"

ეს საერთოდ პოეზია არ არის (ჩემთვის), ეს არის ფოჩიანი კა(ნ)ფეტი, ზედაპირული ეფექტი აქვს მხოლოდ, მკერდზე მჯიღის ცემა და ა.შ. (ესეც ჩემთვის). და გამოპასუხება არ გინდათ ახლა ძალიან გთხოვთ, ისედაც ამოსული მაქ ყელში არაფრისმომცემი პოლემიკა და კამათი. :დ

თან აგერ იმდენს მოწონს ჩემი ერთის არ მოწონება რას დააკლებს.

თხემით ტერფამდე პატრიოტი პოეტია ჰენრი.

ფრიადი, ჰენრის. :)

ზუსტად შენეული ლექსია და საჭირო.

გაიხარე!!!!!

555555555555555

ასეთი ფორმის ლექსები მამა პეტრეს კრებულშიც ამოვიკითხე- უმაგრესია!

ღმერთმა გაგაძლიეროთ!

ჰენრი,უყვარხარ რეხვიაშვილების ოჯახს შენი ლექსებიანად!თანაც ძალიან!:-*:-*

კარგი ლექსია, მაგრამ 14-დან 10-მარცვლიან სტროფებზე გადასვლები ცოტა გამიჭირდა (თუმცა ეს მხოლოდ ჩემი პრობლემაა). 14 მარცვლიანი მონაკვეთები განსაკუთრებით მომეწონა.

კარგად წერ ძალიან!

გეხარი ჯიმა, მანგარ ლექს რე! 5555555555555555555

მეგრული სიტყვები უნდა გასწორდეს,სხვა მხრივ კარგია.

მოდი, ისე ვიყვიროთ, მთები შევაზანზაროთ!!!
შენ გაგიჭირდება:)

მესმოდა ახლა ეს ლექსი მე !

ბოლო ხაზში პირაპირი თარგმანი ესეთია...ძმობა დაილოცება, საქართველო უკვდავი...

თუმცა ეგ ბოლო სიტყვები მეც ვერ გავიგე,,,დამახინჯებული მეგრულითაა...

ყოჩაღ!

არა,მართლა ძალიან მაგარია უბრალოდ ბოლო ხაზი ვერ გავიგე სამწუხაროდ:(

+

ქუგგალე ჯიმა...კაი ხანია ესეთი ლექსი არ წამიკითხავს..

გეხარი...!

ძალიან კარგია, ბევრი დასამახსოვრებელი სტრიქონია.