გადამითარგმნე !
ამ სიჩუმის და ტირიფების მოზამთრება, უკვე ლექსია.
შენ ხომ ამ სკამზე, საათობით სწავლობდი დუმილს?...
როცა შენს ხმაზე ვგიჟდებოდი, ისე გულწრფელად,
შეგეძლო გეთქვა, რომ იცნობდი ჩემს შეყვარებულს.
შეგეძლო გეგრძნო ჩემს ძარღვებში აჭრილი თოვლი.
მუხლებში ძალაგამოცლილი ნოემბრის სევდა,
ჩვენს უკანასკნელ შემოდგომას, რომ ასრულებდა.
თურმე რა ძნელი აღსარება გდებია გულში.
თურმე რა უცებ შეგძლებია გარდაცვალება.
კი არ მომიკვდი, ეს უბრალოდ შემომეზამთრე,
რომ გაზაფხული ჩამდგარიყო ჩემს და ღმერთს შორის.
როცა არც ჩემი და არც შენი ნება არ იყო,
ახლა ამ სკამზე, რომ მარტო ვარ როგორც არასდროს.
და დღეს ამ ბაღში მოიყრიან თავს შენი თმები.
ჰო, დღეს, ამ ბაღში მოიყრიან თავს შენი თმები!
ო... დღეს... ამ ბაღში, მოიყრიან თავს შენი თმები!
რომ ისევ ისე გაგიშალოთ მე და ნიავმა.
კი არ მომივკდი, ეჰ, უბრალოდ, შემომეზამთრე.